Demokrasinin vesayetle imtihanı Refah Partisi’nin (RP) 1994 yerel seçimlerinde patlama yapması ve ardından 24 Aralık 1995 seçimlerinde sandıktan birinci parti çıkmasıyla başladı. Necmettin Erbakan liderliğindeki Refah Partisi yüzde 21,37 ile seçimden birinci çıktı. Dönemin Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, hükümet kurma görevini Erbakan’a vermemek için dirense de ANAYOL projesi kısa sürede çökünce mecbur kaldı. Refah, DYP ile Refah-Yol hükümetini kurdu, Erbakan başbakanlık koltuğuna oturdu. Ancak vesayetçiler pes etmedi. Türkiye’de toplu bir cinnet senaryosu sahneye konuldu.
İRTİCA SENARYOSU
Refah hükümetinin kurulması büyük sermaye başta olmak üzere pek çok kesimi rahatsız etti. Askeri vesayetin başrolü aldığı süreçte muhalefet, sendikalar, yargı, iş dünyası ve merkez medya “irtica geliyor” korkusu pompaladı. Erbakan’ın 11 Ocak 1997’de verdiği iftar yemeğiyle koparılan yaygara sonrası, RP’li Sincan Belediyesi’nin 30 Ocak’ta düzenlediği “Kudüs Gecesi” bahanesiyle de belediye başkanı Bekir Yıldız tutuklandı. 4 Şubat’ta Sincan’da asker 20 tank ve 15 zırhlı araçla geçiş yaptı. Dönemin Genelkurmay İkinci Başkanı Org. Çevik Bir, o görüntü için “Demokrasiye balans ayarı yaptık” dedi.
ERBAKAN İMZALAMADI
Demirel, Erbakan’a uyarı mektubu gönderdi. Deniz Kuvvetleri Komutanı Oramiral Güven Erkaya “İrtica, PKK’dan daha tehlikeli” dedi. 28 Şubat 1997 MGK’sı tarihe geçti. 9 saat süren toplantıda komutanların irticaya karşı tedbir gerekçesiyle tarikatlara bağlı okulların Milli Eğitim’e devri ve 8 yıllık kesintisiz eğitime geçiş gibi istekleri Erbakan ve kurmaylarını sıkıntıya soktu. Erbakan, hükümete muhtıra niteliğindeki kararlara direndi. Demirel, MGK kararlarının uygulanmaması halinde devletin yürümeyeceğini söyledi. 2 ay sonra MGK toplanıp 28 Şubat’ta alınan kararların ne kadar uygulandığını belirlemek için Batı Çalışma Grubu’nu kurdu.
BİN YIL SÜRMEDİ
18 Haziran’da Erbakan, hükümet ortağı Tansu Çiller’le anlaşıp onun başbakan olması için koalisyon içi görev değişikliği nedeniyle istifasını verdi. Ancak Cumhurbaşkanı Demirel, hükümet kurma görevini Çiller’e değil, ANAP Genel Başkanı Mesut Yılmaz’a verdi. Yılmaz da 11 gün içinde Bülent Ecevit ve Hüsamettin Cindoruk’la ANASOL-D Hükümeti’ni kurdu. 28 Şubat MGK kararları hızla işleme konuldu. İsmail Hakkı Karadayı’dan görevi devralan Genelkurmay Başkanı Org. Hüseyin Kıvrıkoğlu’nun “Bin yıl sürecek” dediği 28 Şubat, 3 Kasım 2002’de AK Parti’nin iktidara gelmesiyle son buldu. Başörtüsü yasağı, hukuksuz katsayı uygulaması gibi antidemokratik uygulamalar tek tek ortadan kaldırıldı.
Gülen, hükümeti istifaya çağırdı
- 28 Şubat süreci uygulamaları FETÖ’nün değirmenine su taşıdı. FETÖ elebaşı Fetullah Gülen sürece destek verdi. 28 Şubat’ta demokrasiye müdahaleyi haklı gösterip seçilmiş hükümeti istifaya çağıran Gülen, 16 Nisan 1997’de ulusal bir kanala verdiği röportajda, “Askerlerimiz bir yönüyle yaptıkları bazı şeylerden ötürü bazı çevrelerce, belki antidemokratik davranıyor sayılabilirler. Ama onlar, konumlarının gereğini, Anayasa’nın kendilerine verdiği şeyleri yerine getiriyorlar. Hatta dahası, ben zannediyorum, onlar, bazı sivil kesimlerden daha demokrat” demişti.
RP’ye kilit
Dönemin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Vural Savaş, 21 Mayıs 1997’de “laikliği aykırı eylemlerin odağı haline geldiği” gerekçesiyle Refah Partisi’nin (RP) sürekli kapatılması istemiyle dava açtı. Anayasa Mahkemesi, RP’yi 16 Ocak 1998’de “demokratik ve laik Cumhuriyet ilkelerine aykırı davranarak, devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğü ve millet egemenliği ilkelerini çiğnediği ve irticai faaliyetlerin odağı olduğu” gerekçesiyle kapattı. Necmettin Erbakan, Şevket Kazan, Ahmet Tekdal, Şevki Yılmaz, Hasan Hüseyin Ceylan, İbrahim Halil Çelik’in milletvekillikleri düşürüldü ve 5 yıl siyaset yasağı getirildi.
