Dünya üzerinde futbol kadar bilinen ve aynı zamanda sevilen bir başka spor yoktur herhalde. İdeolojik ve kitlesel savaşlarda aracı kılınan futbolun arzu edildiğinde nasıl bir barıştırıcı etkisinin olacağını Ermenistan-Türkiye maçında bir defa daha gördük.

Yıllardır belleğimizde diyasporanın etkisinden kurtulamayan bir “ermeni” imajı vardı...

Hem Ermeni halkı hem de Türk Halkı siyasetin ve bazı kampanyaların etkisiyle porvake edilmişlerdi.

Peki ortada Ermenistan Devlet Başkanının Türkiye''nin Cumhurbaşkanını ülkesine davet etmeye iten bir pozitif propaganda mı var? Benim bildiğim kadarıyla yok.

Peki bu davet sadece politik çıkarlar uğruna mı gerçekleşmiştir? Buna işaret eden bir delil de yok. Daha önce de gündemdeydi çünkü.

O zaman nedir bu dönüşümde etken?

Mutlaka birçok etken var. Ama Milli Takımın önemli bir etken olduğunu kabul etmeliyiz.

Avrupa Şampiyonası''nda takımımız yarı finalist olmuş, birçok futbol yıldızı yaratmış ve sempatiyi haketmiştir. Türkiye''nin nerede olduğunu bile bilmeyen insanlar Almanya''ya karşı bizi desteklemişler, Almanlar bile hiç görmediğimiz bir sevecenlikle yaklaşmışlardı bize.

Belki de ilk defa o özlediğimiz, arzu ettiğimiz bizi seven, bizi destekleyen ve bizi önemseyen bir dünya olgusunu içimizde hissetmiştik.

Belli ki şampiyonada elde ettiğimiz bu başarıyla Ermeni halkının da gönlünü fethetmişiz.

İnsanoğlu başarıyı sever, ama barışı daha çok sever. Savaşarak, saldırarak, yok ederek kazanan (!) hiçbir güç sevilmez ve takdir edilmez.

Türkiye son dönemde bu temel insani eğilimi çok iyi kullandı. Bulunduğu coğrafyada barış rüzgarlarının esmesine öncülük etti. “Süper Güç” bile Türkiye sayesinde barışın en büyük güç olduğunun farkına vardı. İşte bu “Barış Projesi”nde futbol çok işe yaradı doğrusu. Hatta diyebilirim ki uyarıcı bir faktör oldu.

Pascal Bonifase “Futbol ve Küreselleşme” adlı kitabında şu ifadelere yer veriyor: “Futbol İmparatorluğu tartışmasız en evrensel imparatorluktur. Otoritesi çok daha eksiksiz ve sağlamdır. Çünkü barışçıldır. Zorlama yoktur. Dayatmaz, özendirir.”

Ben de aynen katılıyorum bu fikirlere. Bütün savaşan ve kavga eden güçlerin karşısında “Futbol İmparator”u kırık kalpleri tamir etmeye, duvarları yıkmaya, hayatı değil kini ve nefreti yok etmeye devam ediyor.

Türkiye maçı, iki ülke dostluğu kazandı.