İnsan bir şeyden vazgeçtiği zaman rahatladığını hisseder. Olmamış, olmayan ve olmayacağı da aşağı yukarı belli olan bir şeye sıkı sıkı tutunmak, ısrar etmek, inat etmek insanın yaşam enerjisini emer. Hem kendin mutsuz olursun hem de etrafını mutsuz etmeye başlarsın. Vazgeçmeyi bilirsen, sırtından büyük bir yük iner, hayatta daha farklı yollar da olduğunu fark edersin. Hem yeni yollarda eskisinden farklı olarak dikenler yerine çiçeklere rastlarsın belki. İçin huzur dolar, burnun güzel kokuları alır. Artık mutlusundur ve etrafını da mutlu ediyorsundur... Tıpkı Valerien İsmael’in yaptığı gibi... TVNET’te uzun yıllardır birlikte program yaptığım ve fikirlerine çok önem verdiğim Cüneyt Kaşeler, bir yerde “Verilmiş en büyük güç vazgeçmektir” demişti.
“Konuyu buraya nasıl bağladın, ne alakası var!” diyeniniz vardır. Anlatayım; İsmael Hoca’nın ve dolayısıyla takımın geçen sezonun son 8 maçı ve bu sezon başındaki hazırlık döneminde ortaya koyduğu vasat görüntünün ana nedeni futbolcuların ait olmadığı bölgelerde ısrarla oynatılmasıydı. Majör liglerde oynandığı donesinden yola çıkarak ısrar edilen 3’lü savunma sevdasında bazen Rosier’i stoperde, bazen Ghezzal’ı 8 numarada görüyorduk. Arkaya atılan toplarda kaleci Ersin defalarca rakip forvetlerle yüz yüze kalıyordu. Hücumda ise; uzaklardan elini kaldıran forvete gerilerden atılan uzun toplarla bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar pozisyon üretilebiliyordu.
Valerien İsmael, vazgeçmenin gücünü kullandı. Vazgeçti, olmayacak duaya amin demedi, sırtındaki yükü indirdi, rahatladı ve rahatlattı. Bu yönünü takdir ettim. Yeniliğe ve gelişime açık her insanı takdir etmişimdir. Saplanıp kalmadı, inat etmedi, “Ben bu sistemi uygulamak için Beşiktaş’a geldim, daha önce 150 kez bu sistemi oynadım” dese de, bu sözlerinin peşinden gitmedi. Elindeki oyuncu yapısının hangi sisteme uygun olduğunu, Beşiktaş’ın hacminin ne olduğunu, nasıl oynaması gerketiğini ve camianın ne istediğini erken fark etti. Böylece, harcadığı çok fazla mesainin karşılığını hem oyun olarak hem puan olarak hem de takdir olarak almaya başladı.
Ortaya görsel şölen sunan bir takım çıktı. Oyun başlangıcı, tempo, fizik gücü; maçların ilk bölümlerinde izleyene çok şey vadediyor. Tribüne giden insanlar gibi ekran başında izleyenler de bu bölümlerde adeta mest oluyor. Devamında bazı sıkıntılar yaşanıyor elbette, yaşanacaktır da. Ancak bunlar önlem alınabilir, geliştirilebilir, değiştirilebilir şeyler. Hoca yolun önemli bir kısmını aldı bence. Esnek olması, değişime ve gelişime açık olması, yolun geri kalan kısmını alabileceği fikrini de güçlendiriyor.
Elbette daha 4 maç izledik. Bunların 3’ü iç sahada, taraftarın da takımın gücüne güç katmasıyla idi... Şimdi sıradaki 3 iç saha maçı Başakşehir, Fenerbahçe ve Trabzonspor’la... Bu bölüm Beşiktaş’a dair çok daha net fikirler verecek bize. Rakiplerinin aralarda Avrupa mesaisinin de olması, fizik gücü zaten iyi bir Beşiktaş için büyük avantaj olacak. Sezon başlangıçlarını her zaman önemsemişimdir. İyi başlayan Beşiktaş, mevcut hücum gücüyle bundan sonra da iyi gideceğinin sinyallerini fazlasıyla veriyor.
