Bence hesap kapanmıştır

Deplasmanda gol atamadıysan, sahanda ilk hedefin gol yememek olmalı. Bilic, maçtan bir gün önce şunu işaret etti: Sabırlı oyun... Beşiktaş, bu ‘sabırlı oyun’ şablonuna maç boyunca uydu. 72. dakikada Tolgay, o müthiş golü atınca Bilic’in ‘risk alıp varı yoğuyla saldırma’ emri vermesine gerek kalmadı. Muhtemelen Bilic, risk almak için son 10 dakikayı kendine sınır belirlemişti ancak iş oralara varmadı. Sahadaki takım gibi, tribündeki taraftar da sabırla golü bekledi. Çünkü Beşiktaş’ın futbolu, o golün mutlaka geleceği hissini hep verdi. Beşiktaş, maça İngiliz gibi başladı. İlk 20 dakika müthiş baskı kurdu; bu görüntü erken gol çıkarma düşüncesinde olunduğunu yansıtabilir ancak asıl amaç Liverpool’u kaleden uzakta tutmaktı. İngilizler de ilk maçtaki gibi sağlam savunma anlayışıyla Beşiktaş’ın topa ve oyuna olan üstünlüğünü kabullenmek zorunda kaldı.

61’de Sosa çıkıp, Tolgay Arslan girince daha iyi anladık ki Beşiktaş, 1 saat boyunca 10 kişi oynamış. Şunu da gördük ki Ibe’yi oyuna küstürmek de mümkünmüş. (Bkz. Daniel Opare) Orjini sağ bek olsa da sol kanatta takır takır işledi; Liverpool’un sağını bitirdi.

Stattaki atmosferin, sahadaki futbolun, Sosa dışında formayı terleten her oyuncunun maşallahı vardı... Tüm bu unsurlar, hepsi birden birleşince muhteşem bir gece yaşandı. Ah bir de Demba Ba’nın direkten dönen şutu gol olsaydı... Tadından yenmezdi.

Liverpool’u sahadan silen, ezici bir baskı kuran, şutlarla döven, resmen sindiren bir Beşiktaş, turu alnının teriyle, son damlasına kadar helalinden hak etti. Bu futbolla, bu tur gitseydi bize yine ‘ah keşke’ diyerek yanmak düşecekti. Daha önce çok kez örnekleri yaşandığı gibi kimimiz ilk maçın skoruna, kimimiz bir ikinci golün gelmemesine dövünecekti... Ama dün gece bir zafer yazıldı; bu muhteşem sanat eserine ‘mutsuz son’ yakışmazdı.

8-0’ın rövanşını almak için sadece 9-0 kazanmak gerekmez... Bence hesap kapanmıştır... Skor tabelası da sahadaki futbol da bunun ispatıydı.

#Bilic

#Beşiktaş

#Tolgay Arslan