Nasıl oluyorsa, bu ülkede ve şu âlemde bazılarının suç işleme imtiyazı var.

Hem de gerinerek.

Kimseden çekinmeden.

Yanlış anlaşılmasın, dokunulmazlıktan bahsetmiyorum; o ayrı konu.

*

Bir kesim, gözümüzün içine baka baka suça meylediyor.

Meyletmekle kalsa iyi, oya gibi de işliyor özene bezene.

Hiç utanmaya kapılmadan, komitacı reisi gibi davranıyorlar.

Ne kanun, ne töre…

Vicdan derseniz, hak getire.

Ahlâk mı?

Ara ki bulasın.

O kadar pervasız, o kadar izansız.

*

Üstelik taraftarları var bunların; hepsi de pek ateşli.

Desteklemekten göbekleri çatlayacak.

Alkışlamaktan elleri patlayacak.

Çılgınca, bütün varlığıyla destek veriyor her biri.

Kırk yıllık amigolar, onların yanında acemi çaylak.

*

Birbirlerini pek seviyor, çok iyi anlaşıyorlar.

Fikir ayrılığına düşseler bile, çözüm bulmak için iki dakika kâfi.

Bulamazlarsa şipşak üretiveriyorlar.

Anında görüntü.

*

O kadar kolay, o kadar ustalıkla ve büyük bir alışkanlıkla ihanet gömleği giyiveriyorlar ki çıkarsalar bile fark etmek imkânsız.

Pek değişmiyor zaten.

Damarlarında yuvar milleti yerine ihanet dolaştığı için.

*

Düşman düşmandır.

O konuda kimsenin itirazı olmaz.

Yapacağını yapar.

Fakat bizden görünüp, bizimle aynı havayı soluyup, aynı ülkede yaşayanların, ülkemize düşman saldırınca onlardan yana olması, anlaşılır gibi değil.

Kolaylıkla izah edilemez bir durum.

Bir de suret-i haktan görünme çabasına girmezler mi?

*

Sabah akşam, hainlik kitabına yeni bölümler ekleyip dururlar.

Uyarsak anlamaz, hizaya sokmak istesek ters teper.

“Ben öksüzün yetimin hakkını savunuyorum” deyip bir anda herkesi ters köşeye gönderir de ne diyeceğinizi bilemezsiniz.

Sonra da her sözünün, her yaptığının doğru olduğunu iddia eder.

Bu nasıl bir kafadır?

Nasıl bir diyet gerektirir?

Ne yerler, ne içerler, belli değil.

*

Bilirsiniz, deveye sormuşlar, eğriliğin sebebini…

Bunlara soran da çıkmamış.

Doğru dürüst cevap vermeyecekleri bilindiğinden olsa gerek.

*

Alvarlı usta, Kuddûsî’den alarak izah etmiş vaktiyle:

“Çün zerre vefa bulmadım ihvan-ı zemandan

Şol yüzleri dost, özleri düşmandan usandım…”

Usta, biz de usandık, çok dertliyiz bu hususta ama ne yapalım, bunların imtiyazı bir türlü bitmiyor.

Kapitülasyon gibi mübarek.

Noktayı koyma günü yaklaştı, farkındayız; az daha idare edelim bakalım.

Harman yakın.

Şol yüzlerine hep beraber tükürürüz.