Kesin olmamakla birlikte, nihayet ABD seçimi bitti.

Gayrı resmî sonuca göre, Baydın kazandı.

Ne var ki Tramp, ilân edilen tabloyu kabul etmiyor.

Seçime hile karıştığını, asıl kazananın kendisi olduğunu söylüyor.

Oylar sayılırken demokratlar sandığa yaklaştırılmamış… Bazı yerlerde bilgisayarlar arızalıymış… Postayla kullanılan oylardaki oranlar abartılı şekilde görünüyormuş… Dahası, ölüler adına bile oy kullanılmış.

Hay aksi!

*

Biz bunu nereden hatırlıyoruz?

Türkiye’deki seçimlerden birinde, Pensilvanya’dan böyle bir açıklama gelmişti vaktiyle.

Bu sefer o iddianın yeri de Pensilvanya.

Kim kimin akıl hocası?

Vallahi anlamak zor. Ne Pensilvanya imiş arkadaş!

*

ABD seçim sistemi üzerine çok konuşuldu.

İlkel, çağ dışı, saçma, tuhaf…

Hepsinden önemlisi şaibeye elverişli, hileye çanak tutan bir sistem.

Bu zamanda posta ile oy kullanmak, olacak iş mi?

Üstelik seçim bittikten sonra oylar gelmeye devam etti.

Biri oy sayımının durması gerektiğini söyledi, öteki hepsinin sayılmasını istedi.

Normal şartlarda seçmenlerin verdiği oyların sayılmamasını talep etmek abes bir şey.

Ancak sonuçlar belli denildikten sonra postadan oyların gelmesi de ondan aşağı kalmaz.

Koskoca ABD’nin düştüğü duruma bakın.

Gerçi önceki seçimler de farklı değildi.

Dahası, koskoca ABD’nin başkan adayı olarak çıkardığı iki kişiye bakınca, “Bula bula bunları mı buldunuz?” diyesi gelmiyor mu?

*

Başta Avrupa ülkeleri olmak üzere, herkes o seçimle yakından ilgilendi. Biz dâhil.

Madem ABD’nin başına kimin geçeceği bütün dünyayı yakından ilgilendiriyor, mademki ABD kendini dünyanın büyük patronu olarak görüyor, o halde her tarafta oy kullanılsın. Bütün ülkelerde.

*

Tramp deli dolu, agresif, huysuz, uyanık tüccar kılıklı, dünyayı umursamayan, tepeden bakan, kısacası ‘kötü’ biriydi.

Baydın, bizim için ondan da kötü.

Türkiye için hiç de iyi düşüncelere sahip olmadığını biliyoruz.

Bu yüzden ciddi ciddi endişe edenler var.

Endişeye hiç gerek yok. Ne kadar kötü olabilir?

Obama’dan daha beter olacak değil ya.

*

O Karaoğlan için, seçildiğinde kurbanlar kesilmiş, dualar edilmişti bu memlekette.

Davul zurna tutup halay çekenler mi ararsınız, adında Hüseyin var diye gözyaşı dökenler mi?

“Ah Hüseyin, vah Hüseyin” demedik mi sonra hep beraber?

Ne gördük?

Terör örgütlerine tırlar dolusu silah yardımları, kırk türlü operasyon, hattâ darbe girişimi, hattâ ve hattâ işgal hazırlığı.

Daha ne olsun?

Neredeyse bize de özgürlük ve demokrasi getireceklerdi taa Amerikalardan.

Aynı kafayla devam eder, yine benzer hareketlere girişirlerse ne yazar?

Biz buradayız. Bekleriz. Kim korkar hain kurttan?

*

Tramp yine öfkelenmiş, huysuzluk edince, uzaktan seslendim. Yavaşça “Sakinleş” diye mesaj gönderdim.

Duymuş olmalı ki, sopasını alıp golf oynamaya gitti. Bu iyiliği de kimse unutmasın.

Gereksiz endişeyi boş verip, kendi işimize bakalım.

Şuşa alındı. Bayraklar dalgalanıyor, ezanlar okunuyor, gençler meydanlarda coşuyor.

Dağlar tepeler, şehirler köyler, bir bir alınıyor.

Gönül dağımız iftiharla yükseliyor.

Ben de size günün anlam ve önemine binaen bir türkü tavsiye edeyim:

Neşet Ertaş merhumun muhteşem eseri “Gönül dağı”nı bir de Elnare Abdullayeva’dan dinleyin.