İstanbul’un orta yeri, Orhan Veli’nin dediği gibi ‘sinema’ değil, Kapalıçarşı.

Fatih Sultan Mehmet şehri fethettikten kısa süre sonra, 1461’de inşa ettirdi o çarşıyı.

O gün bugündür açık o çarşı. Kapalı olan tarafı üstü.

Aradan 559 yıl geçmiş.

Dünyanın en büyük ticaret merkezi.

Başka şehirlerden, başka ülkelerden gelen misafirlerin mutlaka ziyaret ettiği, alışveriş yapmasa bile gezip gördüğü tarihî mekân.

Kapalıçarşı’nın orta yeri ise Şark Kahvesi.

*

Siyasete atılanların ilk uğradığı yer; bir bakıma ilk toplantı durağı.

Uğur getirdiğine inanılır.

Çayı kahvesi kalitelidir.

Kahveyi kızgın kumda pişirirler.

Çarşının simgesidir Şark Kahvesi, buluşma noktasıdır.

Otantik mekânlara örnektir.

Oradaki koku, renk, ışık kendine has bir mekânda olduğunuzu hissettirir.

Müşteriye saygılı davranırlar.

Geçerken bir uğrayanlar da vardır, müdavimleri de.

Ünlüsü ünsüzü, yaşlısı genci, yerlisi yabancısı, herkese güler yüzle hizmet ederler.

Önünden hızla geçenlerin, yavaşladığı bir yerdir; hemen dikkat çeker.

Tarihi hissedersiniz orada; oturup bir çay kahve içerken, yüzyıllar öncesine gidersiniz.

*

Yazarlar, şairler, ressamlar uğramıştır zaman zaman.

Tiyatrocular, sinemacılar gözlüklü gözlüksüz gelmiş, çay kahve içmiştir.

Aklınıza hangi isimler gelirse, onların orada ayak izleri vardır.

Filmler, diziler çekilmiştir orada.

Duvarlarında tarihten izler taşıyan fotoğraflar bulunur.

Ziyaretçilerin renkliliğine şaşarak bakar ilk gelen müşteriler.

*

Pazar günleri kapalı olan çarşı, bazı dönemlerde hususi olarak açılmıştır.

Cumhurbaşkanları, başbakanlar, belediye başkanları, bakanlar, krallar, kraliçeler gelmiştir.

Yurt dışından gelen ziyaretçilerini orada ağırlamak isteyenler arasında Süleyman Demirel, Kenan Evren, Erdal İnönü vardır.

Oraya uğramayan siyasetçi yok gibidir.

*

Böylesine özel ve güzel bir mekânın peşine düşen ve orayı alıp kendi zincirlerine katmak isteyen birçok firma çıkmıştır bugüne kadar.

Tavukçusu, hamburgercisi, kolacısı, kahvecisi, orayı almak istemiş, yüksek bedeller teklif etmiştir.

Cazip teklifler kabul edilmemiş, uygun görülmediği bildirilmiştir.

Teklifi kabul etmeyen Şark Kahvesi işletmecisi, uygun görmeyense belediye idaresi olmalı.

*

Ancak bu durumun değişeceği konuşuluyor şimdilerde çarşıda.

Yakın zaman sonra el değiştireceğini ve dünyaca ünlü zincir firmalardan birinin halkası hâline geleceğini öğrendik ve üzüldük.

Doğruysa, kötü bir haber.

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun bu konuda hassasiyet göstermesini ve müdahale etmesini beklerdik.

Ancak böyle bir emare henüz görünmüyor.

‘Henüz’ demekte nasıl da bir ümit var, bir beklenti var; sezmemek mümkün değil.

Hâlbuki olmuş bitmiş bir dava için, o ifade, ne kadar da safça duruyor.

*

Tarihî Şark Kahvesi’nin tarihe karışmasına gönlümüz üzülüyor.

Fakat elden ne gelir?

Etkimiz yok, yetkimiz yok.

Ancak böyle hayıflanır, kederlenir, üzüntümüzü paylaşırız.

Sonra da üstüne bir bardak soğuk su içeriz.

Bu haber yanlış çıksa, ne kadar güzel olur.

Hemen gider, bir acı kahve içeriz tarihî kahvede, tarihi bir kere daha soluruz.

En az kırk yılı daha garantiye almış oluruz. Belki.