İspanya''da yapılan 1982 Dünya Kupası''nı hatırlatarak bugünlere gelmek istiyorum. Yine favoriler konuşuyor, kimin şampiyon olacağı tartışılıyordu. Ev sahibi İspanya için kupanın en favori adayı denirken, "İtalya finali oynar" yorumları da yapılıyordu.

Kupa yarışı başladı ve İtalya skandal futbolu ile manşetlere çıkıyordu. Takım bozuk, gol atan yok. Biraz defans ağırlığı ile tam sefilleri oynuyordu. İtalya''dan, İtalyanlar bile ümidi kesmiş, bir an önce Çizme''ye geri dönmeleri bekleniyordu. Yöneticiler belki de uçak rezervasyonlarını bile yapmışlardı...

Başlarında Bearzot gibi kurt hoca vardı. Tek inanan o kalmıştı. Hesap yapıyor, rakiplerini yakından izliyor ve konuşmayı sona bırakıyordu.

Yani bizim çocukların şimdiki durumu gibi... Ve İtalya grubundaki diğer rakiplerin kaybettikleri puanlar sayesinde averajla grup lideri oldu ve kupaya devam etti.

Bunları neden yazdım? 1982''deki Dünya Kupası''nda olanlara şahit olduğum için. 82''de olanlar, şimdi Türk Milli Takımı ve Mustafa Denizli''ye çağrışım yaptırıyor. Nedir bu kadar yüklenme, adamı yerden yere vurmalar, anlamış değilim. Denizli, Milli Takım''ımızı buralara getirmek için çalışmadı mı? Futbolcularımızın performansı, ilk maç için yeterli olmayabilir. Hata yapmış da olabilirler. Ancak Denizli de her halde bu işi iyi bilenlerdendir.

Yazılanlar, söylenenler, ekibimiz tarafından okunuyor, dinleniyor. Yazılanları okudukça olumlu bir yorum bulamadık. Hakem, verilmemesi gereken bir penaltıyı verdi. Adamlar çok gol kaçırdı. Ancak penaltı verilmeseydi veya atamasalardı ve maç 1-1 bitseydi, neler yazacaktık?

Son cümleyi şöyle bitirelim: Milli Takım bizim, futbolcular bizim çocuklarımız. Eleştirilerimizi grup maçları bittikten sonra yapalım, ne deriniz?...