Dün, Halep"ten korkunç görüntüler geldi. Elleri arkadan bağlanmış genç insanlar, kafalarına birer kurşun sıkılarak öldürülmüş. Bazıları ensesinden vurulmuş.
Bazıları 12 yaşında, bazıları 19… Kuveyk Nehri"den çıkarılan cesetlerin bize ulaşan görüntüleri ürpertici, acı verici. Suriye için, Suriye halkı için, insanlık için utanç verici.
Korkunç manzarayı kameraya alan kişi, "sniper korkusuyla daha ileri gidemiyorum" diyor. Nehir boyunca sıralanmış cesetlere bakarken etraftan gelen silah seslerini duyuyorsunuz.
Belli ki bir infaz yapılmış. İnsanlar esir alınmış, elleri arkadan bağlanmış, sıraya dizilmiş, kafalarına kurşun sıkılıp nehre atılmış.
Kim yaptı, neden yaptı ve ne için yaptı?
Görüntüleri bakınca sorular anlamsızlaşıyor.
Bölgeyi kontrolü altında tutan Özgür Suriye Ordusu"ndan komutan Ebu Seda, en az 68 cansız beden bulduklarını söylüyor. Sayının 100"ü geçebileceği belirtiliyor. Muhalifler, "Esad ordusunun katliamı" diyor. Şam yönetimi, "bu kişiler daha önce kaçırılmıştı Bustan el Kasr"da bir parkta infaz edildiler" diyor.
Ama muhalifler "idam" diyor. Bu kişiler idam edilmiş. Görüntüleri servis edenler de, cesetleri toplayanlar da muhalif çevreler.
Belki muhalefet safında savaşanlar yakalanıp infaz edildi. Belki genç insanlar, çocuklar sadece intikam olsun diye öldürüldü. Arkadan bağlanan elleri silah tuttu mu bilinmez ama hepsi toplanıp kurşuna dizildi işte..
Bilmiyoruz. Ne olduğunu bilmiyoruz..
Resimlere bakıyorum; genç, temiz yüzlü.. Elleri arkadan, plastik kelepçelerle bağlanmış. Profesyonelce…
Bu aşamada kimin öldürdüğü, dehşet görüntülerinin arkasında kimin olduğu değil önemli olan. Görüntünün kendisi, Suriye"den böyle görüntülerin geliyor oluşu önemli.
2011 Mart ayından bu yana Halep"te 7 bin sivilin hayatını kaybettiği söyleniyor. Sadece Halep"te..
Yaklaşık iki yıldır yıkım görüyoruz. Ölüm görüyoruz, yüzbinlerce mülteci görüyoruz, trajik insan manzaraları görüyoruz. Harabeye dönen Halep"i, yıkıntıya dönüşen tarihi binaları, on binlerce insanın ölümünü, kin ve nefret üzerinden parçalara ayrılan bir toplum görüyoruz.
İşgalin ilk aylarıydı. Irak"ta da benzer manzaralar görüyorduk. Aylar uzadı, yıllar oldu. Onlarla ifade edilen ölümler yüzlere, binlere, onbinlere, yüzbinlere yükseldi. Milyon oldu…
Aynısı mı olacak? Öyle görünüyor. Malesef öyle.. Daha çok yıkım, daha çok ölüm, daha öfkeli insanlar, daha parçalanmış bir toplum..
Şam yönetimi Moskova-Tahran desteğiyle ayakta durmaya çalışırken Suriye kentleri üzerine daha çok ölüm gelecek.
Rejimler gider, liderler devrilir. Saddam gibi, Kaddafi gibi. İktidara gelenler de bir gün değişir, yenileri gelir.
Ama ortak vatanda kan davasına tutuşan insanlar, bunu kolay unutmaz.
Ac ve kin unutulmaz. Toplumsal hafızadan kolay silinmez.
Yüreklerin dağlandığı bir ülke oldu Suriye.
Acının ülkesi oldu.
