Önyargılarımız hayatımızda birçok şeyden değerli bizim için. Bu imanla kendimizden farklı herkesi, kardeşimiz, arkadaşımız demedik ötekileştirdik. Birbirimizi kırdık, üzdük, yaraladık ve yetmedi öldürdük.Son derece doğal olan farklılıklarımızı önyargılarımızla besledik, kutuplaştırdık. Alevi-Sünni, Türk-Kürt olarak; akıl alacak gibi değil ama Sağcı-Solcu en son laik-antilaik olarak bile birbirimize ayrıştırıcı önyargılarla baktık.Geçmişimiz ve bu günümüz bu açıdan sabıkalı.Oysa biraz sakinleştiğimizde,
Önyargılarımız hayatımızda birçok şeyden değerli bizim için. Bu imanla kendimizden farklı herkesi, kardeşimiz, arkadaşımız demedik ötekileştirdik. Birbirimizi kırdık, üzdük, yaraladık ve yetmedi öldürdük.
Son derece doğal olan farklılıklarımızı önyargılarımızla besledik, kutuplaştırdık. Alevi-Sünni, Türk-Kürt olarak; akıl alacak gibi değil ama Sağcı-Solcu en son laik-antilaik olarak bile birbirimize ayrıştırıcı önyargılarla baktık.
Geçmişimiz ve bu günümüz bu açıdan sabıkalı.
Oysa biraz sakinleştiğimizde, biraz kendimizle kaldığımızda, biraz düşündüğümüzde Alevi olmak, Sünni olmak Kürt yada Türk, daha da ötesi, laik veya antilaik olmak, bir kısmı elimizde olmayan ama elimizde olanları da özgür irademiz ile demokratik bir ülkede rahatça tercih edebileceğimiz şeyler.
Ama bunları bile çatışma konusu yapacak hale getirebiliyor veya getirmek isteyenlere rahat hareket edebilecek alanlar bırakabiliyoruz. Daha doğrusu bırakabiliyorduk, artık bunlarında aşıldığını, aşılabildiğini gördük.
Tüm ezberleri bozduk. Üstelik çok kısa zaman diliminde gerçekleşen:
Askerlerimizin tuzağa düşürülerek şehit edilmesi,
Demokratik özerklik ilanı,
Şehit edilen Polisler, İmamlar,
Düğünlerin basılması,
Hamile kadınların öldürülmesi,
Siirt gibi bir ilde birey olmanın hazzı ile kendi araçları ile bir yemeğe giderken yüzlerce mermi ve el bombası ile gencecik kızlarımızın katledilmesi,
Karakol baskını, gibi olaylar arefesinde.
İşte bu olayların hemen ardından yaşanan bir doğal afet, yaşananların bu aziz millet tarafından ne kadar doğru okunduğunu gösterdi. Ve görüldü ki Türkler, Kürt kardeşleri ile ilgili önyargılarını tamamen kırmıştı. Biz yıkılan binaları, dağları aşan yardımları konuşurken arka planda ne kadar büyük bir eşiğin aşılmış olduğunu da gördük.
Aslında Kürtlerin de, kardeşliğin aynı şekilde yara almadan, hatta daha da güçlenerek devam ettiğini görebilecekleri somut bir şeye ihtiyacı vardı. Bu vesile ile ve o da gerçekleşmiş oldu.
İki tarafta artık düne göre birbirinden emin.
Dolayısıyla artık elimizde daha farklı gerçekler var. Dayatılmış, aynı yere bakmaktan körleşmiş, küflenmiş, hayatını şehvetine kurban etmiş beyinlerin yorumlayamayacağı gerçekler.
Onlarla devam edeceğiz.
