Son günlerde medyada "çözüm süreci"ne yönelik çok sayıda anket yer aldı.

Yayınlanan anketlerde seçmenlerin sürece nasıl baktıkları partiler bazında tek tek ele alınıyor.

Anketlerde kamuoyunun "çözüm süreci"ne büyük ölçüde destek verdiği görülmekle beraber, farzı muhal tersi bir durum olsaydı, bu yoldan vaz mı geçilmeliydi?

Elbetteki hayır...

Anketlerle devlet idare edilmez.

Anketler bazı konularda fikir verebilirler ama, devleti yönetirken olmazsa olmazı temsil etmezler.

Devletlerin yapılması gereken her işi halka sormalarını demokrasinin bir gereği olarak algılamak ve bunu şart olarak öne sürmek devletleri çökertir.

Demokrasi, makul olanın tercih edilmesi konusunda "ortak aklın" aranmasıdır.

Her konuda referandum yapılmaz.

"Vergiler toptan kalkmalı mı, kalkmamalı mı?" ya da "askerlik olmalı mı, olmamalı mı?" sorularını referanduma götürürseniz, cevabın nasıl çıkacağını daha baştan öngörebilirsiniz.

Halkın "vergiler kalkmalı" cevabı vermesi tüm vergileri kaldırmaya, "askerlik olmamalı" cevabını vermesi bu coğrafyada askersiz güvenliği sağlamaya yeterli olur mu?

Devlet adamlığı keskin bir kılıcın üstünde yol almak gibidir.

Devlet adamı ile siyasetçi arasındaki en önemli fark, siyasetçilerin günü, devlet adamlarının ise ülkenin geleceğini kurtarmaya odaklanmasıdır.

Siyasetçiler iktidarda iseler günü pırıltılı göstermekten, muhalefette iseler karanlık göstermekten hoşlanırlar.

Devlet adamları ise parlak gelecek vaat ederler ve adımlarını daha şimdiden ona uygun olarak atarlar.

Siyasetçiler için parlak gelecek sandıklarının açılmasından hemen sonradır.

Devlet adamları içinse parlak geleceğe ulaşmak emek ister, çaba ister, fedakarlık ister.

Devlet adamları ülkenin geleceği adına atılması gereken adımları atarken, kamuoyundan gelen tepkiler onları yapılması gerekenden vazgeçirmez. Bazen devletin ihtiyaçları ile milletin beklentileri görünüşte çakışıyor gibi olabilir. Devlet adamı böyle bir tercihte devletin geleceğini, siyaset adamı seçmenin günlük beklentilerini karşılamayı tercih eder.

Devlet adamı koltuğunu kaybetmekten değil, ülkenin geleceğini kaybetmekten endişelenir. Bu uğurda bedel ödemeyi göze alır. Böyle bir açmazda kaldığında ise devleti değil, koltuğunu feda etmeyi tercih eder. Siyasetçiler ise koltuklarını kaybetmeyi herşeylerini kaybetmek olarak değerlendirirler.

İngiltere Başbakanı Winston Churchill, Hitler Almanyasına direnmenin ve bu uğurda dökülen kanın siyasi maliyetinin ne olacağını biliyordu. Ülkesini II. Dünya Savaşı"ndan muzaffer çıkardı ama iktidarını yine de kaybetti. İngiliz halkı geç de olsa gerçeği gördü ve bir sonraki seçimde başbakanlık koltuğunu yeniden Churchill"e verdi.

Dün hayatını kaybeden "Demir Leydi" lakaplı İngiltere''nin Eski Başbakanı Margaret Thatcher da doğru bildiğini yapma konusunda kamuoyu baskısından ve eleştirilerden korkmayan liderdi. Seçim kaybetmedi. 66 yaşında başbakanken istifa ederek görevini zirvede bıraktı. Birleşik Krallık''ı ve İngiliz halkının kaderini en çok etkileyen lider oldu.

Sözü şuraya getirmek istiyorum:

Şu an yaşamakta olduğumuz "çözüm süreci"nde kamuoyunun ne düşündüğü elbette önemlidir. Kamuoyu desteği elbette alınmalı, toplumun tüm kesimlerinin bu köklü sorunumuzun çözümüne yönelik inançları güçlendirilmelidir.

Unutulmamalıdır ki, kamuoyu oluşturulabilen bir olgudur. Kimi zaman doğru işler yapsanız bile, genel iklim tersi sonuçlar da ortaya koyabilir. Bu süreçte kamuoyunun zihnini bulandırmak için maksatlı anketlerin yayınlanması ve toplumsal desteğin örselenmesi de gündeme gelebilir. Yapılan işin doğruluğuna inanılıyorsa, ters dalgaların etkisinden korkmamalı, zaafiyet gösterilmemelidir.

Türkiye şu an kritik bir yol ayrımında. Çözüme olan umut, çözümsüzlüğü umut olarak görenlerin karanlık niyetlerini bastırmaya başlamış durumda.

Devlet adamlığının en önemli test noktaları, bu tür kritik eşiklerdir.

Anketlerdeki ibreler tersini bile göstermeye başlasa da, şu aşamadan sonra bu yoldan asla geri dönülmemelidir. Sonunda kazananlar, taş atanlara inat, hem milletin kendisi, hem de böylesine kritik bir konuda elini taşın altına koyanlar olacaktır.