Türk, Kürt, Arap hatta Ermeni Çanakkale''de kendilerine karşı direnen herkese "Türk" diyorlardı.
''Sion Katır Birliği''nin komutanı John Henry Patterson da önüne dikilen her şeye Türk diyordu
Mezarlara bile...
Hiç mezarlar düşmanın önüne dikilir mi demeyin; dikilir, hem de nasıl.
Patterson "önlerine dikilen" mezarlığı şöyle nakleder: "... dönüş yolunda kendimizi bazı Türk mezarlıklarının ortasında bulduk. Uzun, beyaz ve ince mezar taşları, insan kafası gibi oyulmuş başlarıyla loş ışıkta hayaletlere benziyorlardı."
Anlaşılan o ki, "İnsan kafası gibi oyulmuş" hece taşlarının altında koyun koyuna yatan Diyarbakırlı Mehmetlerin, Konyalı Salihlerin, Karadenizli Hurşitlerin mezarları bile ''Siyonist Katır Birliği''ni korkutmuştu.
Ramazan''ın ilk günü Çanakkale''deki o muhteşem iftarda, AK Parti İstanbul İl Başkanı Aziz Babuşçu, "Çanakkale; renklerin, tonların eriyip, sonra kardeşlik olarak fışkırdığı bir ruhun adıdır." demişti, "Çanakkale yeri geldiğinde Türkçenin, Kürtçenin, Lazcanın, Çerkezcenin, Boşnakçanın, Arapçanın vatancaya döndüğü, imancaya döndüğü kardeşliğin adıdır."
Budur.
Patterson''un "hayalet" dediği aslında bu ruhun, bu kardeşliğin mezarlardaki ifadesidir.
Ne bilsin biçare; "Mezarlardan da yükselen bir bahar vardır."
Patterson kim mi?
Her şeyden evvel hayalleri olan biri: "İstanbul''un düşüşü bir kez daha dünya tarihinin akışını değiştirecek olan destansı bir olay olacaktı(...) Balkanlara doğru muzaffer yürüyüş gerçekleştirecektik (...) Macaristan ovalarına ve İmparatorluğun kalbine dalabilecektik.."
Başka?
İngiliz 29. Tümen''in içinde görev yapan Zion Mule Corps (Sion Katır Birliği) komutanı.
Sion Katır Birliği deyip geçmeyin.
Vladimir Jabotinsky Birinci Cihan Harbi''nde bu birliğin İngilizler safında savaşmasının Avrupa efkarıumumiyesi nezdinde büyük prestij kazandırdığını, Siyonizm davasına müthiş destek sağladığını söylemişti.
Jabotinsky Çanakkale harbinin ilk ve son hedefinin "Doğu Sorunu"nun çözümlenmesi olduğunu da belirtmişti.
"Doğu sorunu" dediği de (nihayetinde) Filistinlilerin yurtlarından sürgün edilmesinden başka bir şey değildi.
Durduk yere Jabotinsky''den bahsetmiyorum elbette.
Muhabir olarak gittiği İskenderiye''de, Rus-Japon savaşına katılıp esir düşmüş, esareti boyunca da Siyonizm propagandasından vazgeçmemiş yüzbaşı Trumpeldor''la buluşarak, Yahudi gönüllülerden oluşan 700 kişilik silahlı birlik kurmuştu. (İşte bu "Sion Katır Birliği" İsrail ordusunun temeli kabul edilir.)
Gel gör ki, İngilizler, bu Yahudi gönüllüleri Türklerle savaşmak istedikleri "Kanal Cephesi"ne değil, Gelibolu cephesine göndermişlerdi.
Jabotinsky buna üzülmüştü.
Lakin Trumpeldor için her yol Sion''a çıkıyordu: "Saldırıya kuzey ya da güney hangi cepheden başlanacağı teknik bir sorundur, her cephe Sion''a götürecektir."
Zamanla Jabotinsky de Çanakkale''nin kendileri için hayati değerini anlayacak, "Eğer biz 2 Kasım 1917''de Balfour Bildirisi ile Filistin''de yurt edinme sözü aldıysak, buna ulaşan yol Gelibolu''dan geçmiştir" diyecekti.
"Çanakkale Savaşı''nda Siyonistler" kitabındaki o güzelim sunuş yazısında Tuncay Yılmazer, "Sion Katır Birliği"nin (ZMC) Gelibolu''da gösterdiği başarının İngiliz siyasi makamlarınca büyük bir memnuniyetle karşılandığını, çarpışmada ölen Siyonistlerin adlarının Seddülbahir''de İngiliz anıtına yazıldığını belirtiyor.
Patterson ömrünü Siyonizm davasına adamış, savaştan sonra da ABD''de, Menahem Begin''in ünlü terör örgütü Irgun''a maddi yardım toplamıştır.
Bütün bunları sabah akşam Suriye''yi konuştuğumuz günlerde anlatmamın elbette bir manası var.
Ne ki, anlayan anlamıştır; ötesini söylemeyeceğim;
Anlayamayanlar da bugünlük naçizane başlığımızla idare etsinler.
Hepten alakasız değil tabii.
Siyonistlerin kahramanı bu Patterson ahlaksızı, bir safari gezisinde eşiyle ilişki kurduğu için en yakın arkadaşlarından Audley Blyhte''in intiharına sebep olmuştu.
