Genelkurmay Başkanı Necdet Özel"in Suriye sınırını denetleme görüntülerini izlemişsinizdir.

İzlememiş olanlar için kısa bir özet geçeyim.

Genelkurmay Başkanı, sınıra hâkim gözetleme noktasına çıkıp görevli askerin başını okşuyor bir yandan da askerin hatırını soruyor:

-Nasılsın?

Er, yeri göğü inlete inlete cevap veriyor:

-Sağolun komutanıııııım!

-Kaç aylık askersin?

-12 aylık komutanıııııııııııııım!

-Tezkeren gelmiş, kaç günün kaldı?

-34 komutanıııııııııııııııım!

Genelkurmay Başkanı ile er arasında geçen diyaloğu dinleyen bir yabancı, Mehmetçiğin bu durumdan hiç de hoşlanmadığını düşünür.

Merak ettim, emekli bir komutana sordum.

"Üstler normal normal konuşurken astlar neden bağırmak zorunda?" dedim.

Güldü.

"Talimatname böyle" dedi.

"Asker, üstlerinin sorduğu sorulara yüksek sesle cevap vermelidir."

Böyle yazıyormuş.

Asker, üstlerine memnuniyetini böyle ifade edermiş.

Rahatının yerinde olduğunu, askerlikten memnuniyetini astlar böyle belli eder, üst" de bunu böyle anlarmış.

"Bizde" dedi komutan, "Vur deyince öldürmek anlaşıldığı için "gür ses" ifadesi de böyle oluyor; bağıra çağıra."

"Askeriyede onca değişen uygulama arasına bu da sıkıştırılıverse ya… Mesela Genelkurmay Başkanı yüksek sesle cevap veren askere "Ne bağırıyorsun evladım; az yavaş" dese değişime bir katkısı olmaz mı?" sorumu, safça bir yaklaşım olarak değerlendirdi komutan.

"Emin ol, askeriyede bu bir emir telakki edilir, konuşmalar fısıldaşmaya dönüşür, kışlalardaki eğitimlerden bile çıt çıkmaz" dedi.

"Kışlalardan zaten çıt çıkmıyor ki!" diyecektim ki, son anda vazgeçtim.

Teşekkür ederek kapadım telefonu.