Türk futbolunun sorununun kişilerle ilgili olmadığını geçmiş 30 seneden öğrenmiş olduk. Dolayısıyla kim başkan olmuş, kim yönetim kurulunda olmuş çok fark etmeyeceğini hepimiz biliyoruz…

Öncelikle bir yer problemi var Türk futbolunun.

Ne olmak istiyoruz? Nüfus, mevcut kulüplerin içinde bulunduğu borç batağı ve içerideki yarışın çirkinliği bize yakın zamanda üst klasman hedefi koymanın imkansız olduğunu gösteriyor. Hal böyle iken en makul hedef Avrupa’nın yetiştiricisi olmak…

Avrupa’nın en genç ve yoğun nüfusuna sahip ülkesiyiz. Oyuna ilgimiz hala canlı ama oyuncu yetiştirmenin ciddi bir yatırım gerektiğine ikna olmadık. Olmalıyız…

Geçtiğimiz günlerde Trabzonspor Teknik Direktörü Abdullah Avcı’nın milli takım teknik direktörü olduğu dönemde uygulamaya çalıştığı bir proje ile işe başlayabiliriz mesela. Tüm Süper Lig kulüplerinin altyapı sisteminin Avrupa’da daha önce Belçika gibi ülkelerde uyguladığı standart geliştirme hamlesi. Hoca milli takımdan ayrılınca bu iş de (her zaman olduğu gibi) yarım kalmış.

Ligde yer alan takımların kadrolarındaki yerli sayısı ile oynamanın oyuncu gelişimi açısından diğer faktörler devreye koyulmadan hiçbir işe yaramadığının farkındayız. Bizzat ülkede neredeyse tüm profesyoneller dile getiriyor. Sergen Yalçın’dan Fatih Terim’e, Abdullah Avcı’dan Nuri Şahin’e birçok teknik adam bu konuda gayet net konuşuyor ve benzer cümlelerle tamamlıyorlar sözlerini; oyuncu gelişimi için yatırım gerekli…

Bu yatırım meselesini daha da somutlaştıralım. Diyelim ki yeni seçilen TFF gerçekten günlük tartışmaların dışına çıksa ve gerçekten Türk futbolunun olması gereken yetiştirici rolüne kavuşmasını sağlamak adına dese ki: ‘Önümüzdeki 5 yıl boyunca kulüplerin hak edecekleri yayın gelirlerinin yüzde 20’sine TFF olarak el koyuyorum. Bu paralar bizzat TFF ve hatta belki bakanlığın oluşturacağı bir kurul tarafından kulüplerin altyapı harcamalarına tahsis edilecek ve bu kurul bizzat işleyişi takip edecek.’ Bir an için düşünelim altyapıların tesis, barınma, beslenme, eğitim, yurt dışı turnuvalara katılım süreçleri bu ayrılan bütçe ve oluşturulacak yapı tarafından denetlense ve yönlendirilse 5 sene sonra yurt dışında kaç oyuncumuz olur?

Yöntem konusu tartışmaya açık ve onlarca farklı fikir geliştirilebilir. Esas önemli olan şu; bir standart ve yatırım. Bu ikisi olmadan isterseniz yabancı oyuncuyu tamamen yasaklayın sadece içerideki yetenekli oyuncuların büyük takımlara yüksek bonservisle transfer olduğunu göreceğiz.