Bizim basınımızda Türk diline en büyük önemi veren gazetelerin başında Yeni Şafak gelir. Bunun ispatı şudur ki, haftada iki köşe yazarı sadece dil konusunda yazılar yazmaktadır. Bunlardan biri sayın İbrahim Kardeş, diğeri ise bu fakirdir. Bununla da kalmaz İsmet Özel, Dücane Cündioğlu, Ahmet Rıdvan.. gibi birçok yazarı Türkçe konusunda, dil konusunda düşüncelerini beyan ederler. Belki bu yüzden olsa gerek, her hafta sayfa yönetmenimiz bana daha kısa yazmam gerektiğini ihtar eder, her hafta köşem sıcak suda yıkanmış yünlü kazaklar gibi biraz daha küçülür.
Yeni çıkan gazetelerin ilk sayılarını kaçırmamaya çalışırdım, bu sefer bu mümkün olmadı ve Ayyıldız gazetesini ilk defa dokuzuncu sayısında görebildim (ömrü uzun olsun). Bir de ne göreyim. Sadece bu sayıda iki köşe yazarı Türkçe''yi konu edinmişler (Nezihe Araz, Oktay Sinanoğlu). Dursun Gürlek de yazısının bir bölümünde sıkça işlenen bir yanlışı konu edinmiş. Dille ilgili başka haber ve yazılar da var. Türk Dil Kurumu başkanı sayın A. Bican Ercilasun Beyin de Ayyıldız''da yazacağını duymuştum.
Böylece bizim gazetenin en çok dil yazıları çıkan gazete olma özelliği elden kaçmış oluyor. Yönetime arz ediyorum: Bu durumda benim yazılarımın her seferinde paragraf sonlarından kırpılması tehlikeli bir durum arzetmekte ve basın rekabetinde gazetemizin geride kalmasına yol açmaktadır. Bu rekabette altta kalmamanın çaresi benim yerimin ve yenimin (yani köşemin) genişletilmesinden ibarettir. Aman gafil olunmayıp habîr oluna!
İki haftadır kişi adlarından bahsediyoruz. Kurcaladıkça közü çıkan kül gibi daha çok haftalar yazılabilir bu konuda. Lâkin ben eski kimlik kırılmalarının hatırası olarak kullanılmaya başlanmış girmiş bir iki addan bahsederek konuyu bitireceğim. Bu adların başında Cengiz gelir. Esaslı bir şamanist olan Cengiz''in Türklüğünden bahsedilemeyeceği gibi, Müslüman atalarımızın onun ve ahfadının elinden az zulüm gördüğü de söylenemez. Hâl böyleyken bugün bile birçok Müslüman çocuğu Cengiz adını taşıyor; toplumsal kimliğimizdeki büyük kırılmanın hatırası olarak. En acıklısı da sevgili dayımın ismindeki Peygamber adıyla bu şamanist hükümdarın adının yanyana gelişidir: Mehmet Cengiz.
Çocuklara ad vermek ince bir iştir; zira ad vermekle çocuğunuzun geleceğini bir tür sınır içine almış oluyorsunuz. Kendi romantizminiz, gelip geçici hevesleriniz, otuz beşinden sonra yön değiştirebilicek siyasî görüşleriniz uğruna ömür boyu sürükleyeceği bir yük bağlamayın yavrunuzun ayaklarına.
