Gece vakti, gelip geçen vasıtanın tek tük olduğu bir yolda, farı yanmayan bir motosiklet ilerliyor.
Sokak aydınlatması da yok.
Direklerdeki ışıklar sönmüş.
Motosikletin yalnızca farı değil, hiçbir ışığı yanmıyor.
Üstünde iki kişi var.
Karanlıkta yolu görebilmek için, arkada oturan kişi, cep telefonunun ışığını açmış, elini öne doğru uzatmış.
Telefonun cılız ışığında gürültüyle yol almaya çalışıyorlar.
*
Onları görünce, gülesim geldi.
Hayır, onların hâli pek gülünesi değil.
Hatta acınacak hâldeler.
Empatiye ihtiyaç duymadan bile görülüyor.
Gülmekten bahsediyorsak, yaptığı çağrışımın önemli oluşundan.
Motosiklet karanlığın içinde kayboldu gitti ama o tablo zihnimde yer etti.
*
Çağrışım dedik…
Kısaca “CHP ile HDP ilişkisi” desem, yeterli olur sanırım.
Biri motosikleti kullanıyor, öbürü yolu aydınlatmaya çalışıyor.
Far olmadan gitmek, pek kolay olmasa gerek.
Telefonun zayıf ışığı ne kadar aydınlatabilir ki!
Ama o da olmasa, daha fazla zorlanacak; orası kesin.
*
Yol dönemeçsiz olmasına rağmen, telefonu tutanın eli uyuşsa, telefon biraz kaysa ve -yahut başka bir sebeple- ışığı yan tarafa doğru tutacak olsa, öndeki dümeni oraya doğru kırar diye düşündüm.
Ortada böyle bir ihtimal varsa, yok sayılamaz.
İrade kimdedir, bir hamlede cevap vermek zor.
O yüzden, yoldan çıkmak an meselesi.
Bir anlamda ışığı tutanın insafına kalmış durumda.
Öteki istediği kadar “Dümeni tutan benim” diye düşünsün.
*
Motosiklet ve üstündeki iki kişi gerçekti, gördüm.
Ötesi düşünce.
O motosikleti gördükten sonra bunları düşünmem, sadece kendi hayal gücümden mi kaynaklanıyor, yoksa gerçeklere dayanan bir yanı var mı dersiniz?
Memleketin siyaset sahnesinde yaşananları göz ucuyla olsun takip ediyorsanız, bu hususta hayal gücüne fazla ihtiyaç kalmadığını takdir edersiniz.
Sokağa çıkmak isteyenler…
Aman dikkat.
Havalar soğudu.
Sağlam giyinin.
Şapkasız çıkmayın.
Bir inat uğruna üşütmeyin.
Maske ve mesafeye de dikkat edin.
