Ben içkiden, onun benden götürdüklerinden daha fazla şey götürdüm
Yıllar yıllar önce bir çayhaneye ayağım alışmıştı.
Sadri Alışık''a benzeyen çaycı, herkese hem çay, hem laf yetiştirirdi.
Mekanın gediklisi, nasıl desem, zihin ve ruh sağlığı bozulmuş bir ağabeyimiz vardı.
Birgün, fasulye yedikten sonra haykırmaya başladı: ''Cinler! Karnımda cinler tepişiyor!!!''
Çaycı seslendi: ''Ağabey, iç bir ayran, gebersin gitsin şerefsizler!''
***
Millî içkimiz ayran mı, rakı mı?
Bu konu tartışılıyor.
Tartışmadan ziyade siyasi liderlerin, köşe yazarlarının, dizi oyuncularının, gurmelerin, diyet uzmanlarının ve giderek her meslekten vatandaşın katıldığı bir münazara bu.
Münazara, tartışma değildir.
Haklı çıkma çabası ve zafer kazanma motivasyonuyla ilerler.
Amerika''da ''Beyaz Adam''ın okullarına devam eden Kızılderili çocuklar, münazaralarda başarılı oldukları zaman çok üzülürlermiş.
Yendikleri rakip takımın kederlendiğini görmek, Kızılderili çocukları hüzne sürüklermiş.
***
Bizler ise Beyaz Adam''ın mantığını ve duygulanımını tümüyle içselleştirmiş görünüyoruz.
Zafere, muhatabını ezmeye kutsallık düzeyinde anlam yüklüyoruz.
***
Ayran – rakı konumlamasının millî niteliklerle gerçekten bir ilgisi var mı?
Mesela, İstanbul''un siluetini, şahsiyetini koruyamayan bir ''millet'', bu anormalliği ayran içerek telafi edebilir mi?
Anayasasında ''Türk'' kelimesine yer verip vermemekte kararsız, kendi adının manasından kuşkuya düşmüş bir milletin ne içtiği hakikaten önemli midir?
***
''Millî içki'' münazarası, bütünlemeye değil ayrıştırmaya yönelik görünüyor.
Ayran da, rakı da özgül değerleri itibariyle değil, sembolik nitelikleriyle algılanıyor ve sunuluyor.
***
Birbirini yaftalamak, aşağılamak, karalamak üzere harekete geçmiş grupların kavgasını izlemekteyiz.
Hoşgörüsüzlükten tahammülsüzlüğe çoktan varılmış.
Gündem, bir kişi veya grubu yargılayıp mahkum etmeden ilerleyemiyor.
Ayran-rakı zıtlaşması, yalnızca lüzumsuz değil.
Aynı zamanda, can yakıcı sorunlarımızın üstünü örten bir yüzeyselliğin sonucudur.
Bohçasında, bagajında, yedeğinde bulundurduğu cephaneyi, ötekinin üstüne saçmak için kullanılan bir bahane sadece.
***
Ayran veya rakının millî içki/içecek sayılabilmesi için, öncelikle toplumsal kazanımlarımızı ''birlikte'' kutlayacak olgunluğa ulaşmış olmamız gerekmez mi?
Bu nasıl bir millî içki tartışmasıdır ki, ayrancılar da kazansa, rakıcılar da, Türkiye''ye hiçbir faydası dokunmuyor?
