Soru ironik ama olsun: adaletsizlik benden yana çıkıyorsa yaşasın mı? İnsan bazen böyle ters köşeye yatar, ama farkına varmaz.

Diyelim ki, vaktiyle kendi eliyle oluşturduğu ve kendi işine yarasın diye kurduğu bir kurul, daha sonra bir biçimde değiştirilmek istendiğinde karşı çıkan biri: “Vay efendim, bu kurulun üyelerini değiştirmek istiyorlar, kendileri için çalışacak bir kurul meydana getirmek istiyorlar!” diye feryadı bassa ne düşünmemiz gerekir? Bu canhıraş feryat sahibinin adalet istediğini mi düşünürüz, yoksa yeniden teşkil edilecek kurulun vaktiyle kendisinin yaptığı gibi tek yanlı çalışacağından duyduğu endişeyi dile getirdiğini mi çıkartırız?

Sonraki kurul ya gerçekten adil çalışacaksa?.. Yeni kurulun adil çalışacağından kaygı duyduğunu ön yargıyla dile getiren itiraz sahibinin, aslında bir ölçüde kendisinin vaktiyle ika ettiği adaletsizliğin açığa çıkmasından kaygılandığı söylenebilir.

Ya adaletsizliğim su yüzüne çıkarsa kaygısıyla hareket eden kişiyi yenilikler karşısında sürekli fren yaparken görürüz. Onu güdüleyen temel itki ayıbının görünür olmasını engellemektir.

Kendi adaletinden kuşku duyan, başkasının kendisine karşı sürekli adaletsizlik ika edeceği kaygısını yaşar. Bu vehimle giderek tutucu haline gelir. Kimizaman kendine rağmen tutucu haline gelir. Öyle ki, bir kez tutuculuk başladı mı, onun önünü almak da zordur. Çünkü hiçbir doğruluk yanlış veya eğri bir temel üzerinde yükseltilemez.

Yaş ilerledikçe bu kimselerde tutuculuk tabiat haline gelir. Eğer etrafında kendini sevdiğini farz ettiği bir insan kümesini görmeye alışmış biriyle karşı karşıyaysak, onun bu adaletsiz davranış karşısında asla iflah olmayacağına bahse girsek yanılma payına düşmeden kazanacağımız muhakkaktır.