Devlet, gecekondusunu yıkılmaktan korumak için çocuğunun boynuna bıçak dayayan babanın elinden öz oğlunu alıp Yetiştirme Yurduna koyuyor.
Toplum da bunu alkışlıyor ve onaylıyor.
Peki bu baba ile çalışanlarını işten atmakla tehdit edip devletten destek isteyen işveren arasında ne fark var?
Gecekondu için evladını kesmeye kalkan babanın, kaçak yaptığı evi yıkılıyor, evladı da alınarak yurda konuluyor.
Şirketini iyi yönetemediği için çalışanlarını kapıya koymaya kalkan işveren ise parayla ödüllendiriliyor.
Burada bir yanlışlık olmalı.
***
Bu küresel krizin haksız kazanç ve adaletsiz gelir dağılımının sonunda çıktığını ve ilahi bir ikaz olarak görülmesi gerektiğini düşünenler de hızla artıyor.
Yüzyılda bir gelen böyle bir küresel krizin geçici aspirin tedavileri ile geçmeyeceği anlaşıldı, radikal çözümler gerekiyor.
Hem radikal çözümler hem de ameliyat şart.
Osmanlının toprak yönetimi modeli gibi mesela.
Üç yıl toprağı işlemeyenin elinden toprağı alınıp işleyecek başka birine veriliyordu.
İş dünyasında benzer bir model uygulanabilir.
***
Dürüst tüccar, akıllı işadamı vergisini düzenli ödeyecek, binbir zorlukla işyerini ayakta tutacak.
Basiretsiz tüccar ve akılsız işadamı, durgun sularda elde ettiği kazancı servete dönüştürecek, sular her dalgalandığında da gemiyi karaya oturtacak.
Batmaması için de tayfaları denize atacak.
Sonra devlet de buna destek verecek.
Böyle bir haksızlık ilelebet sürmez, sürmemeli.
***
Bu yıl 55 ila 90 milyon arasında kişi daha kendilerini aşırı yoksul kesim içinde bulacak, kronik açlık çekenlerin sayısı ise 1 milyarı aşacakmış.
Dünya Bankası Başkanı Robert Zoellick, küresel krizin üstesinden gelmek için çok daha fazla çaba gösterilmezse, bu durumun yoksul ülkeler için insani felakete dönüşeceği uyarısı yaptı.
İnsanları yoksullaştırmak neden suç değil. Olmalı.
2008 yılının ilk dokuz ayında kâr payını yüzde 154 artırarak 1 milyar 458 milyon TL''ye çıkartan Erdemir, geçen hafta maaşlarda yüzde 35''lik indirime gitti.
Oyak''a bağlı Erdemir ve İsdemir''de indirim 1 Mayıs''ta maaşlara yansıtılacak. Yani işçi bayramı olarak resmi tatil ilan edilen günde.
Olayın icralık boyutu daha enteresan. Erdemir fabrikasının uyguladığı prensip kararı var ki evlere şenlik: Fabrika yönetimi, icralık olan çalışanı hemen işten atıyormuş.
Çalışanlar bugüne kadar aldıkları maaşa güvenerek ev aldı, araba aldı, borca girdi. İşverenin hesapsızlığından kaynaklanan bu durumdan dolayı işçi bugün işini kaybetme riski ile karşı karşıya.
Eski maaşına güvenerek borca giren işçi, bugün icralık olursa, bu kez de hem eksiltilmiş maaşından ve hem de işinden olacak. Erdemir hem suçlu hem güçlü. Ne de olsa serbest piyasa ekonomisi!
General Motors, gelecek yıla kadar 21 bin işçiyi işten çıkaracağını açıkladı. Aileleri ile birlikte en az 50 bin kişi bu kararla başkasına muhtaç kalacak.
(iç piyasada neden olacağı durgunlukla esnafa verdiği zararı saymıyoruz) Kimbilir belki bunların arasından bir kısmı bunu kaldıramayacak. Kendine veya ailesine zarar verecek.
Bizde olduğu gibi. (Adına cinnet deyip geçiştirdiğimiz, işsiz babanın kendisini ve ailesini katletmesi)
Böyle bir suçun cezası vicdanlara bırakılmamalı, yasal olarak müeyyidesi olmalı. İşletemediği bir yeri hala bu şirket sahiplerine bırakmak ekonomide faaliyet gösteren diğer şirketlere büyük haksızlık değil mi?
Hele bir de bu şirketin cebine, "Kurtulsun" diye 15,4 milyar dolar vermek (GM''ye verilen destek) o ülke insanın hakkını beceriksiz bir şirket sahibine vererek ödüllendirme anlamına gelmiyor mu?
