Geleneksel meslekleri tespit etmek için, Ticaret Bakanlığı Esnaf Sanatkârlar ve Kooperatifçilik Genel Müdürlüğü koordinasyonunda “Geleneksel Meslekler Ansiklopedisi” hazırlandı. Ansiklopedide kültürel veya sanatsal değeri olan ancak kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerin tanımı ve meslekleri icra eden kişilere ilişkin bilgiler yer alıyor. Medeniyet ve kültürüne sahip çıkan devlet anlayışı ile hazırlanan ve makalelerden oluşan kaynak kitap niteliğindeki eser, dünden yarına kurulan köprünün güçlendirilmesine de katkı sağlayacak.
İLK ÇAĞLARIN MESLEĞİ DEBBAĞLIK
İki ciltten ve toplam bin 362 sayfadan oluşan eserde, ele alınan mesleğin İngilizce özeti, meslek tanımı, mesleki terimler, mesleğin tarihi gelişim süreci gibi bilgiler yer alıyor. Eserde alemden, çeşmibülbül yapımına, geleneksel ok, yay, zighir yapımından, keçeciliğe, kıspetçilikden savatlamaya kadar kaybolmuş ya da kaybolmaya yüz tutan onlarca meslek ele alınıyor. İncelenen geleneksel meslekler arasında ilk çağdan bu yana varlığını sürdürün debbağlık da var, henüz üç asırdır varlığını sürdüren çarşaf bağı da...
KIYAFETİN ZENGİNLİĞİ KUŞAKTAN
Günlük hayatın bir parçası olan ve kökeni altıncı yüzyıla dayanan boynuz, kemik işlemeciliği yani bilinen adı ile tarak yapımı ise yabancı yazarların bile ilgisini çekiyor. Günümüzde aksesuar olarak kullanılan kemer yapımının tarihi ise Osmanlı İmparatorluğuna dayanıyor. Osmanlı’da kuşak ismiyle kullanılan aksesuar hem erkek hem kadın giyiminde önemli bir yere sahipti. Kuşaklar beli soğuktan korumak için kullanılmasının yanı sıra para, saat, bıçak gibi küçük boyutlu aletleri taşımak için cep olarak kullanılıyordu. Kuşaklar, Osmanlı’da kıyafete zenginlik katmak için de kullanılıyordu. Geleneksel meslekler arasında yer alan süpürgecilik, yüncülük ve tiftikçilik gibi meslekler ise bölgesel nitelikte ekonomiye katkı sağlamaya devam ediyor.
Çekiçle döv, tokmakla düzelt
Doğal madenlerin keşfedilmesiyle birlikte kullanılmaya başlanan dövme tekniğiyle bakır külçeler kalhanelerde eritilip hazırlanan kalıplara dökülerek levha haline getiriliyor. 20. yüzyıl başlarına kadar kullanılan bu yöntem, bundan sonra şahmerdan denen otomatik çekiçlerle dövülerek şekillendirilmeye başlandı.
