Yaş ilerledi, zaman geçti, ömür dediğin şey gözlerimizin önünde damla damla tükendi. Hepsinin ardından dönüp baktığımızda geride ne kaldı?Gençlik dönemlerimizde ne uzun gelirdi yıllar. Kırk yaşına gelmiş büyüklerimize baktığımızda, ne kadar yaşlı gelirdi bize hepsi değil mi? O yaşa gelinceye kadar, ne uzun yıllarımız var derdik hatırlayın. Ne uzun yıllar dediğimiz zamana, şimdi ne kadar hızlı geçti diye hayret ediyoruz.Kafamız karışık, zaman nasıl bu kadar hızlandı anlamıyoruz şimdi. Yıllar haftaya,
Yaş ilerledi, zaman geçti, ömür dediğin şey gözlerimizin önünde damla damla tükendi. Hepsinin ardından dönüp baktığımızda geride ne kaldı?
Gençlik dönemlerimizde ne uzun gelirdi yıllar. Kırk yaşına gelmiş büyüklerimize baktığımızda, ne kadar yaşlı gelirdi bize hepsi değil mi? O yaşa gelinceye kadar, ne uzun yıllarımız var derdik hatırlayın. Ne uzun yıllar dediğimiz zamana, şimdi ne kadar hızlı geçti diye hayret ediyoruz.
Kafamız karışık, zaman nasıl bu kadar hızlandı anlamıyoruz şimdi. Yıllar haftaya, haftalar da güne dönüştü sanki. Son 20 yıl nasıl olur da bu kadar hızlı geçer değil mi? Saçlarımızdaki, sakallarımızdaki beyazlar... Eskiden bu merdivenleri üçer beşer çıkardık... Bu tepeden atlamaya neden korkuyoruz şimdi... Bu alınganlıklar, bu ruh halindeki değişiklikler, bu okuma gözlüğü, bu mide ağrıları... Ne çok kurmaya başladı bu cümleleri.
Dostum, yaşlanmak diyorlarmış buna, olgunlaşmak kibarcası. Beni asıl ürküten şey ise, geride ne kaldı sorusu... Tüm bu yıllar, bu zamanlar, tüm bu olanlardan sonra, geride kalanlara bakınca gördüklerimiz bizi en çok düşündüren şey. Oturup sıralarsak nasıl bir liste yapacağız?
Fiziksel değişimlerden bahsetmiyorum. Saçlara düşen aklar, hastalıklar değil yani kast ettiğim. Sen hazan mevsimine doğru giderken, geri kalanlar seninle birlikte anılacak olanlardır, kaset ettiğim bu. Günahlarını sen biliyorsun zaten, onlara yanmak senin işin. Defterine yazılmış bir bakiye olarak gittiğinde tahsil edilecekler.
İnsan yaşlandıkça daha çok geriye doğru bakıyor. Daha çok anılarını hatırlıyor, daha çok geçmişi yad ediyor. Neden biliyor musun dostum, işte o soru yüzünden, geride ne kaldı? Ölümün kendisi sana bu soruyu hatırlatıyor aslında. Sen ölüme yaklaştın iyice, göçüp giderken bu dünyadan, geride ne kaldı seni hatırlatacak? Dünyada bıraktığın ve senden sonra yaşayacak izlerden bahsediyoruz.
Ne ektin vaktinde, şimdi hasat vaktinde biçeceksin iki gözüm?
Aslında liste o kadar uzun değil bu konuda.
Bence üç şeye bak:
Yetiştirdiğin evlatlara bak. Çocuklarını nasıl yetiştirdin, ne öğrettin, ne anlattın onlara? Bir Müslüman olarak ne yapması gerektiğini, bir Müslüman olarak nasıl yaşaması gerektiğini ona öğrettin mi? 'Öğrettim' diyorsan, şimdi onun hayatına bak, nasıl bir hayat sürdüğünü gözle ve gerçekle yüzleş. Sen bu dünyada göçtüğünde geride kalacak ve senin bıraktığın iz olarak anılacak olan en önemli şey senin evlatlarındır.
Bıraktığın eserlere bak.
İnsanlığa ne eser bıraktın? Ömrü hayatının geçen yıllarında insanlığı aydınlatacak, Müslümanlara katkı sağlayacak, bu dünyada daha huzurlu, daha mutlu yaşamasına katkı verecek eserlerine bir bak. Eserin ne olduğuna sen karar verebilirsin. Senden sonra yaşamaya devam edecek ve seni hatırlatacak her eser, geride kalan sen demektir. Ya Mimar Sinan gibi hatırlan kubbelerde, ya Fuzuli gibi okun kitaplarda, ya Itri gibi dolaş nağmelerde. Hepsi seni hayırla hatırlatsın.
Yaptığın iyiliklere bak.
Dostum, bir yetimin gönlüne düştün mü hiç? Bir fakirin kalbinde, bir garibanın tebessümünde yer aldın mı? Yolda kalmışa, dara düşmüşe, sıkıntı çeken bir el uzattıysan bil ki onun ruhuna değmişsindir ve unutulmazsın. Biz, yaptığı iyiliklerle yaşayan insanlarız. Dostum biz Müslümanlar, dinini, kimliğini, adını sormadan herkese yardım etmesiyle biliniriz. Yol arkadaşına, dostuna, kardeşine, mazluma verdiğin omuz, açtığın kucak, uzattın el kalacak geride.
Geride kalana bak dostum. Makama, mevkiye, şöhrete, zenginliğe harcadığın zamana ve verdiğin tavizlere hayıflan. Senden sonra onlar kalmayacak, onlar senin hayırla anılmana vesile olmayacak.
Geride ne kaldı iki gözüm? Sen ömrü hayatının hazan mevsimine girerken, geride ne kaldı ona bir bak derim.
#Geride ne kaldı
#alinur kutlu
#köşe yazısı