Şampiyonlar Ligi seviyesinde kapasite en önemli ayrıştırıcı. Acı ama gerçek, Galatasaray’ın hem bireysel hem de takım olarak limitleri devler arenasının çok altında. İstanbul’a prestij için gelen, alacağı puan sadece maddi değer ifade eden Porto’ya karşı bu yetersizlik belirleyici oldu. Galatasaray’ın Süper Lig’de bile sıkıntı oluşturan takım savunması Porto karşısında da dayanamadı. Portekiz ekibi her geldiğinde tehlike oluşturdu, golleri kolayca buldu. Sarı-kırmızılıların ilk devrede yakaladığı fırsatlarda da “Eren” faktörü devreye girdi. Santrforsuzluk Galatasaray’a bugüne kadar önemli puanlar kaybettirdi, dün de maçın kırılma anları hep olumsuz sonuçlandı. Sarı-kırmızılıların önr geçeceği ya da Porto’yu yakalayacağı anlarda beceri eksikliği kendini gösterdi.

Kazanamayacaksa diğer maçın sonucunu beklemesi gereken Galatasaray maçı 2-1’e getirdikten sonra uzun zaman sonra olumlu görüntüler verdi. Takım coşkusu, hücum organizasyonu bu kadar iyi bir Galatasaray’ı bu sezon henüz izlememiştik. Feghouli, Türkiye kariyerinde ilk defa sorumluluk alıp, takımını sürükleyen isim oldu. Zaten Galatarasaray’ı rakip yarı alanda tehditkar yapan vasatının üstüne çıkan Feghouli etkisiydi. Fırsatları Galatasaray kaçırdı ama Porto ayağına geleni atmasını bildi.

Galatasaray’a istediğini Lokomotiv Moskova’yı yenen Schalke verdi. UEFA Avrupa Ligi de olsa Avrupa macerasına devam etmek gerekirdi. Şanslı kura değerlendirilemedi ama üçüncülük kötünün iyisi denebilir. Dün özelinde ise Feghouli’nin takıma dönüşü, takımın kaybolan özgüvenini iyi futbolla geri kazanması önemli artılardı. Kötü sonuca rağmen Galatasaray’ı ayağa kalkarken gördük. Sancılı sürecin atlatılması adına bu maç dönüm noktası olabilir.