Fenerbahçe''nin her yenilgisinin ardından ya çıldıracak gibi olurum, ya da yüreğimin sesini bastırmak için "unutmayı" seçerim. Son yıllardaki başarısızlıkların ardından da unuta unuta, hafıza kaybı yaşamaya bile başladım. Fenerbahçe''nin kupadan elenmesi veya şampiyon olamaması beni şaşırtmaz oldu. Asıl beni şaşırtan hala deliler gibi heyecanlanıyor olmak, hala maç sonuna kadar art arda kalp spazmları yaşamak. Ama dedim ya, unutmak her acının ilacı.

Fenerbahçe''nin başarısızlıklarının asla değiştiremeyeceği birşey var içimde, o da futbol sevgisi. Kendi kendime karar verdim. Evet ben futbolu seviyorum, Fenerbahçe''ye gönlümü verdim. O zaman karşılık beklemek niye? Sevgiler karşılıksız olmalı değil mi? Ligde 18 takım var (istihbarat şefimiz Fikret öyle dedi). Yani hepsinin her sene şampiyon olma olasığı sıfırın bile altında. O halde alınan bazı galibiyetler, başa baş mücadele, güzel futbol neyime yetmiyor. Bunun da cevabını buldum, hem de tek başıma!.

Galatasaray''ın yüzünden..

Öyle anormal bir başarı grafiği çizdiler ki, yakalamak mümkün değil. Ama G.Saray''ı başarısıyla başbaşa bırakmak gerek. Bu başarı en büyük günahlardan birine itiyor insanı. O da "hırs".

Futbolu sevmenin ve tuttuğun takımı desteklemenin yolu ise hırstan geçmiyor açıkçası.

Fenerbahçe''yi sonuna kadar sevmenin yolu ise sadece G.Saray''ı takmamaktan...

G.Saray''a rağmen Fenerbahçe''yi sevmenin tek yolu budur!!!

Yılmaz Vural hakkında

Yılmaz Hoca''yı bir takımın başında görmek kadar, maç sırasında ve sonunda kamera karşısında izlemek de zevk veriyor bana. Bir futbol aşığı, bir futbol şovmeni gibi görüyorum Hoca''yı. Bir de herkes gibi konuşmuyor ya. En iyisini yapıyor.

Düşündüklerini söylemenin en zor olduğu ülkelerden birinde sivri laflar ediyor. Birilerinin canını sıkıyor, düşündürüyor.

Her zaman doğruyu mu söylüyor acaba? Zannetmiyorum.

Her zaman doğru mu düşünmesi gerekiyor acaba? Zannetmiyorum.

Ama Yılmaz Hoca aklına gelenleri bizlerle paylaşıyor. İçi dışı bir yani. Gündem yaratmak istedim diyor, ilgi çekmek istedim diyor. Üstelik Fener''i ve G.Saray''ı yenmiş. Müsaade edin de biraz konuşsun. Ne var yani, maç sonunda herkesin ortak söylemine dönüşen lafları mı etseydi "artık önümüzdeki maça bakıyoruz", "çok iyi mücadele ettik, hedefimizi sürdürüyoruz"...

Son derece normal bir antrenör Yılmaz Vural. Ama normal bir insan gibi duygularını ifade ettiği zaman "anormal" bir tepki çekiyor. Olduğu gibi kabul edilmesi çok kolay bir insan. Futbolun içinde bir renk, bir farklılık.

Başarılı olmak yetmiyor bazen Yılmaz Hoca, kelimeler de...

Sen olduğun gibi kal.