Başlık bana ait değil. Yıllar önce okuduğum yazarın futbol ile alakalı yazısından (ç)alıntıdır. Kim olduğunu bulamadım sahibi affetsin...

Serde Karadenizlilik var. Herkesin kazananı konuştuğu zamanlarda kaybedenleri düşünmek, hatırlamak anmak, ters şeride girmek bize düşer haliyle...

Milattan Önce 2600 yıllarında Çin"de futbol oynandığı söylenir. Galip takımın hediyelere boğulduğu mağlubun ise dövüldüğünü yazar "Futbolun Kısa Tarihi" kitabında Stemmler. Hatta Konfüçyüs"ün "Galibin burnu büyümemeli, mağlubun cesareti kırılmamalı" sözünü de futbolla ilişkilendirir. Aradan geçen onca zamanda değişen bir şey yok; olacağı da yok. Bazen dövülse, hatta öldürülse de çoğunlukla mağlubun kaderi unutulmak; tıpkı Beşiktaş"ın eski kaleci ve teknik direktörü Rasim Kara"nın hikâyesinde olduğu gibi...

8"i Beşiktaş"ta olmak üzere 20 yıl kalecilik yaptıktan sonra teknik direktörlüğe başlayan Rasim Kara milli takımlarda Fatih Terim"le uyumlu ve başarılı antrenörlük tecrübesinden sonra 1996"da Beşiktaş"ın başına geçmişti. 1996- 97 sezonunda bir önceki dönemin saha içi- saha dışı mücadelesinden yorgun çıkan Fenerbahçe ve Trabzonspor"a göre daha sorunsuz iki takım; Terim"in Cimbom"una karşı Kara"nın Kartal"ı Lig"in diri takımlarıydı. O yıl yarıştan Galatasaray galip çıktı. Sadece o sene değil 4 yıl üst üste Lig"de Avrupa"da Galatasaray fırtınası esti. Hatta herkesin kabul ettiği gibi Fatih Hoca"nın o iskeleti Milli takıma da, gelmiş geçmiş en iyi derecesini kazandırdı Şenol Güneş"le...

Rasim Hoca ise 96"da geldiği Beşiktaş"tan 97"de ayrıldı. Beşiktaş"ın başında hiç derbi kaybetmedi; Avrupa Kupalarında 4. Tura kadar çıktı; Başbakanlık ve TSYD kupalarını kazandı, takımı 88 gol atıp sadece 26 gol yedi. Ama yetmedi... O sezonun ikinci yarısında verilen ve verilmeyen birkaç penaltı pozisyonu Rasim Kara"yı aldı götürdü. Kaybetmişti ve nasıl kaybettiğinin önemi yoktu. Herkesin "taş gibi takım" dediği Beşiktaş"ın hocası sene sonunda yerini daha "beyaz" bir teknik direktöre bıraktı...

"Hayat fena halde futbola benzer", futbol da fena halde hayata... Oyun, hayat kadar güzel kimileri için; kimileri için de hayat kadar acımasız. Evet "Resultante importante" ama kazananı alkışlarken kaybedeni de hatırlamak lazım be abiler. Hiç değilse hatırlamak...