Küsene ''niye küstün gittin'' diye küsülmez. Küsmüş işte, başka çaresi olsa başka türlü davranırdı. ''Niye küstün'' demek biraz da ''Bu nereden çıktı'' demektir.

''Sen küstün, çözümü de sen bul'' da denilmez. Çözüm önerilerinin dikkate alınacağını düşünse küsmez, sorunu çözerdi çünkü.

Ortalığı karıştırdığı düşünülmez. Onun cephesinde ortalık zaten karışıktı demek ki. Belki senin haberin yoktu. Küsmek bir haberdar etme biçimidir.

Küsen, yok sayılabilir. ''Güç bende, eninde sonunda yelkenleri suya indirecek'' diye düşünülebilir. Ama mecburiyetten dönüp gelen bir küsün kimseye hayrı olmaz.

Şimdiki küsme gerekçesini görmezden gelip ''Taviz vermeyeyim, daha sonra başka bir sebep bulur yine küser bana'' diye düşünerek sorunu çözümsüzleştirmeye gerek yok. Sen bu sorunu çöz. Vakti gelip o en kötü ihtimal gerçekleşirse o da çözülür.

Küsen somut bir jest bekler her şeyden önce. ''Ne yapayım'' diye sorma. ''Onu da ben mi söyleyeyim?'' diye sorar o da. Ne yapacağını sen bul. Küsmeden önce çok söylenmiştir aslında. Hafızanı yokla biraz.

Bu durumlarda küseni yalnız bırakmamak gerek.

Arada kalmadan arada durup çözüme katkı sunacağını düşünen akil insanlara ihtiyaç var.

Onlar bir tarafı haklı bulsalar dahi tarafları ortak noktada buluşturmak için en önemli görevi üstlenirler.

En büyük çıkarları ise sorunsuz ortamın herkese huzur verecek olmasıdır.

Ortada bir küslük varsa huzur yok demektir çünkü. En ilgisiz olduğunu düşünenleri bile içine alabilecek bir huzursuzluk eşiği…

Arabulucunun en büyük vazifesi kötü ihtimalleri bir kenara bırakıp çözüm halinde gelecek güzel ve güneşli günlerden bahsetmektir.

Tabi tüm bu iyi niyetler, küsen, küsmeye yer aradığı için küsmüşse yitirir anlamını.

Peki nasıl çıkar ortaya niyet?

Adım atınca.

Sen adım attıkça gelmiyorsa dert başka olabilir. O halde ona göre davranmak gerekir.

Ama yine de önceden niyet okuyup adım atmama inadını haklı çıkarmaz bu durum.

Küsen şunu bilmelidir ki;

Küsmek başka küs kalmak başkadır.

Küsmek bir sinyal vermek, küs kalmak krizde ayak diremektir.

Karşı tarafın bu kriz karşısındaki çözümsüzlüğünden keyif almak yerine çözümün bir ucu olarak kalmak gerekir.

Yaşamı "Açık uçlu bilinmezlik ve yanıt bulamamış aciliyetten oluşan dramatik olgu" olarak tanımlamış Gasset. Bir yanda tüm sorunların bir aciliyeti söz konusu. Öte yanda yanıt bekleyen bu kadar aciliyetin nasıl çözüleceği hep bir muamma. Küsen de kendine küsülen de acil çözümün bir parçası olmalıdır. Çözüm şimdilik muamma olsa da önemli olan niyettir.