Uzun bir süredir ekranda en çok izlenen, en çok ağlanan mevzular, yaşanmış dramlar oldu. Diziler eskisi kadar içlendirmiyor izleyenleri. Artık sahnede gerçek hikayeler var. Hakikiliği karşısında söz söylemek güç. Tanık olsak hepimizi derinden etkiler. Tanık olmaya da lüzum yok. Dinlesek yeter.

Yapımcılar kendilerine görev çıkardılar bu ilgiden. Küsleri barıştırmalar, dert sahibiyle dert ortağı olmalar baş gösterdi zamanla. Ama yetmedi. Kişisel dramlar tüm programlara katık edildi. İzleyici sabah kalktığı andan itibaren her türlü yayın saatinde ve her türlü programda bu dramlara rastlayabilir artık. Artık yarışmalara katılanların dahi bir öyküsü var.

Önceki akşam da böyle bir yaşam tecrübesine tanık oldu Fox izleyenler. Bu defa Var mısın Yok musun adlı eğlenceli yarışmadaydı dram. Malum program yeni kanalında eski popülerliğinden çok uzak. Yine de birileri için kutuların açıldığı, mavilerin hissedildiği, mavi çıkarsa masalar üzerine çıkıp oynanan bir ''şov'' olarak devam ediyor sanıyordum. Öyle değilmiş.

Katılanların öykülerine yaslamış sırtını. Acun Ilıcalı zamanında, programı popülerleştiren unsurların başında geliyordu bu durum. Hatta yetimhanede büyüyen genç bir kadının ya da gözleri görmeyen genç adamın üne kavuştuğu bir program olmuştu. Ama bir farkla; o zamanlar yarışmacıların geçmişte yaşadıkları, kimlik katıyordu onlara. Dinleyince hüzünlüydü ama kimse sadece acısı demek değildi. Daha fazlasıydı. Hiç kimsenin öyküsü bu denli sündürülmüyordu çünkü.

Dün gece yeni sunucu Asuman Krause, Gözde''ye sordu da sordu. O sordukça anlattı diğeri. O anlattıkça diğerleri ağladı. Sorun birinin acıklı hikayesini anlatması ve diğerlerinin ağlaması değil. Sorun birinin acınacak duruma getirilinceye kadar geçmişinin deşilmesi. Orada tam bir nesneye dönüştürülmesi hadisesi. Yoksa herkes kendini var eden koşulların bütünü. Bunu istediği yerde anlatma hakkına da sahip. Ama dert insanların acılara indirgenmesi. Dert onları anlattırmak. Anlatanın hiç susmamasını sağlamak. Arada takdir etmek tabi. Ama asıl olarak anlattırdıkça anlattırmak. İzleyenleri ele geçirmenin en kolay yolu bu. Hiç değişmeyen kural devrede yine; eğlendirmek zor ağlatmak kolay.