Fiili işgale direnmek, İstanbul’u savunmak

1 Kasım

Türkiye'nin siyasi tarihinde bir dönüm noktası olacak. Benzer ifadeler hep söylenir, biliyorum ama

iç politikaya, seçime dönük bir yorum değil

buradaki kastım. Çünkü bu kırılma, Türkiye'nin geleceğinin şekillenmesini birebir belirleyebilecek etkide olacaktır.

7 Haziran

seçimlerinden hemen sonra anladık ki,

ya o büyük yürüyüşü devam ettireceğiz ya da Suriyeleşeceğiz.

2 Kasım'da da bu sorunun cevabını arayacağız.

Ya yüz yıldır verdiğimiz büyük mücadeleyi kaybedeceğiz ya da yola devam edeceğiz.

Bütün önyargılarımızdan, ön kabullerimizden kurtulup bu soruyu kendimize sorduğumuz zaman, bunun ne anlama geldiğini pekala anlayacağız.

Önümüzdeki bu

iki seçenekten başka hiçbir yol

görünmemektedir.

Türkiye'ye karşı fiili işgal başlatılmıştır!

Bölgesel kaosun

sınırlarımızı zorladığı, yer yer içeri girip bazı illerimizde

fiili işgal

başlattığı ve bu işgalin

içeriden yoğun destek

aldığı bir dönemdeyiz. Yeniden

parçalanmış iktidar

günlerine dönüş,

merkezin zayıflaması

, ülkenin ana hassasiyetinin merkezin dışına itilmesi Türkiye'yi

omurgasız bırakıp

tamamen savunmasız hale getirecektir.

Bundan kimsenin kuşkusu olmasın.

Türkiye için en hayati, öncelikli konu

ana omurganın sağlam tutulması

dır. Bu sağlandıktan sonra her türlü tehdidin üstesinden gelmek mümkündür.

O omurga zayıflatıldığı an gözlerimizi Suriye'ye, Irak'a, Ukrayna ya da Mısır'a çevirmekten başka çaremiz kalmayacaktır.

O vahim resmi kaç kişi görüyor?

Kabul edin ya da etmeyin;

AK Parti

bu anlamda Türkiye'de hemen her toplumsal kesimde yankı uyandıran

ana omurga

dır. Türkiye'nin her noktasına ulaşabilen tek siyasi harekettir.

Siyasi aklı, rakiplerinin çok ötesindedir

ve bu kadro dışında yakın dönemde böyle bir idrak ve aklın öne çıkması zor görünmektedir.

AK Parti, çözülmenin daha önce tanık olmadığımız noktalara ulaştığı ülkemiz için bir

tutkaldır.

Ne kadar öfkeniz varsa, ne kadar

nefretiniz

varsa, ne kadar eleştiriniz varsa öylece ortada dursun ama bu değişmez bir gerçektir.

AK Parti'nin çekildiği bir Türkiye siyaseti düşünün. Varolanların haline bakın. Bunu yaparken de sadece siyasete bakmayın.

Türkiye olarak bakın, ülkeyi geçmiş ve geleceği ile birlikte düşünerek bakın,

dünya genelindeki

güç kaymalarını

göz önüne alarak bakın,

coğrafyamızı kasıp kavuran

felaketlin sınırlarımıza dayandığı gerçeğiyle bakın.

Büyük bir

karamsarlık

kaplayacak sizi. Öfkelerinize, günübirlik reaksiyonlarınıza hakim olursanız, bunları biraz olsun susturabilirseniz,

gözlerinizi kör eden

, zihinlerinizi rehin alan angaryalardan kurtulabilirseniz

o vahim resmi

görmenize hiçbir engel kalmayacak.

AK Partili değil Türkiyeli

olup olmamakla alakalı bir hassasiyetten söz ediyorum.

Türkiye'de merkez değişti, buna alışın

Parçalanmış iktidarların kaldıramayacağı bir yük var önümüzde.

Mahalle siyasetinin üstesinden gelemeyeceği

sorunlar var. Yirmi yıl öncesinin siyasi aklının, kadrolarının yönetmekte

zorlanacağı büyüklükte bir Türkiye var.

Artık

Türkiye meselesi, yoksunluklar, mağduriyetler meselesi değildir. Güç meselesidir.

Kendi içinde, coğrafyada, küresel ölçekte güç mücadeleleriyle alakalı meselelerdir. Ülke ölçeğinin çok ötesine ulaşabilen bir siyasi vizyon, güçler çatışmasında boy ölçüşebilecek bir

maharet

meselesidir.

Merkez değişti

. Sadece iktidar merkezi, siyasi merkez değil, sosyolojik merkez de, Türkiye'nin bölge ve dünyadaki merkezi de değişti.

Eskinin

devlet iktidarının dar toplumsal tabanı

genişledi,

daha muhafazakar, daha milli

olan oldukça geniş kitleler, devletle kucaklaştı. Devlet aygıtı bu toplumsal değişime göre, yeni bir omurgaya kavuştu.

Siz bu omurganın sadece AK Parti'nin tabanı mı sanıyorsunuz?

Yüzyıllardır devam eden değişerek varolma yeni bir aşamaya girdi ve bu

toplumsal taban değişikliği ile devletin ömrü uzatıldı.

Maalesef Türkiye'nin geleneksel siyasi muhalefeti bu değişimi okuyamadı. Bu omurgaya

cephe

aldı, bunu iç politik rekabet olarak sandı. Bu hata yeni hataları getirdi, bazı siyasi çevreler,

terör örgütleriyle ortak resimler

vermeye başladı. Galiba hızla

marjinalleşip

Türkiye'nin ana omurgasından daha da uzaklaşacaklar.

Artık Türkiye'ye kurşun sıkıyorlar

Sadece siyasi hareketler mi bu hatayı yapıyor, hayır! Eskinin “

merkez

”inde yer alanların çoğunun savrulduğunu görmüyor musunuz? Medyanın halini görmüyor musunuz?

“

Merkez medya

”dan merkez siyasete kadar her şeyin ekseni değişti. Askeri stratejilerden

devletin siyasi kimliği

ne, ekonomiden bölge ve dünyaya bakışa kadar bir çok alanda yeni bir siyasi kimlik, pozisyon, perspektif hakim oldu.

Erdoğan düşmanlığı insanı teröre destek verecek ölçüde savurabilir mi?

İktidar kavgaları siyasi çevreleri terörle ortak olup

Türkiye'ye kurşun sıkacak

bir çıldırmışlık noktasına sürükler mi? İşte Suriye'den bölgeye ve Türkiye'ye yayılan yıkıcı tehdit ne kadar büyükse, içerideki bu savrulma da o kadar yıkıcı ve tehditkardır.

“Eski Merkez”

i oluşturan çevrelerin hemen hepsinin PKK ile, diğer terör örgütleriyle, terörle ortaklık kurduğu, en azından ona tavır alamadığı, alma niyeti olmadığı ve marjinalleştiği gerçeğiyle karşı karşıyayız.

Kişisel hınç ve tercihlerin ortak meselelerin çok önüne geçtiği,

bir kırık cam hikayesi ile on altı şehidi unutturabildiği bir ülkede,

bu çevrelerin ellerindeki

etki gücünün bir silah olarak ülkeye, millete yöneldiği bir ülkede herkesin şu an durduğu yerin yeni cümlelerle tanımlanması

bir zorunluluktur.

Merkez medya kendi trajik sonunu hazırladı

Bu anlamda

merkez medya

değişmiştir. Artık

ana omurganın hassasiyetlerini temsil etmiyorlar. Devlet iktidarı ile de hızla ayrışıyorlar.

Çünkü

terör kadar vahim bir ihanete ortak oldular. Onu pazarladılar, savundular, kamufle ettiler, cesaretlendirdiler.

Bu öyle bir savrulma ki,

bir daha dikiş tutturamayacaklar,

yeniden eski pozisyonlarına gelemeyecekler.

Terör üzerinden devlete, millete şantaj yapan, elinde sadece sermaye gücü kalan,

o sermaye gücünün de devlet tarafı sallantıda olan bir medya grubu

nun uzun süre ayakta kalması mümkün olmayacaktır. Bu yüzden de

medyada da merkez değişecektir

ve değişmeye başlamıştır. O

“merkez medya” terör ve kanla, PKK ve DHKP-C ile, ülkeye silah çekmekle kendine trajik bir son hazırlamıştır.

Suriye çokuluslu savaşa dönüşebilir

1 Kasım

kırılmadır, evet. Unutmayın, örgütler üzerinden istikrarsızlaştırma, konjonktürel bir olay değildir.

En az yirmi yıl

bu bölgede böyle devam edecektir. Ülkeler dağıtılacak, haritalar yeniden çizilecektir. Bu harita taslaklarının Türkiye ayağı

servis

edilmiştir.

PKK'ya, DHKP-C'ye, Aydın Doğan medyasına

, bazı siyasi çevrelere servis edilmiştir.

Suriye'deki savaşı çok çok dikkatle izlememiz gerekmektedir. Bu savaş bölgeselleşebilir, çokuluslu bir hal alabilir, Türkiye'yi de içine çekebilir.

İlk başlarda

muhaliflerle rejim arasında

ydı. Sonra örgütler arasında savaşa dönüştü. Muhalif örgütler de birbirine girdi. Doğal muhalefetin yerine

yapay

olanları, yani

IŞİD

üretildi. Ardından ülkeler gelecek. Şu an bile örtülü bir ülkeler savaşı yaşanıyor.

Türkiye PKK/YPG ile çevreleniyor..

Türkiye'nin çevresi PKK/PYD ile kuşatılıyor.

Maalesef bu kuşatmada Suriye'de karşıt taraflara göre değil Türkiye'ye karşı bir saflaşma söz konusu. PYD'ye destek verenlerin Türkiye'nin müttefikleri olması dikkat çekici değil mi?

Öyle Almanya'nın

YPG'lilere silah

sağlaması, onların da Suriye'den geçip Türkiye'de şehir savaşlarına girişmesiyle olmuyor bu işler. İngiltere'nin

IŞİD'le ilişkileri

ni sorgulamadan olmuyor bu işler.

Irak ve Suriye'yi

tek ülke, bölge, mesele

gibi görmezsek, buna göre hazırlıklar yapmazsak ölümcül gerçeklerle yüzleşeceğiz demektir. Irak'ın istikrarsızlığının ödettiği bedeli bir toplayın bakalım ne çıkıyor? Türkiye bu ağır bedele direnebildi ve ayakta kaldı. Hatta ayakta kalmanın çok ötesine geçip ileri adımlar attı ve bu da Batılı dostlarımız tarafından tehdit olarak algılandı.

Suriye'nin yol açacağı orta vadeli bedeli Irak'ta aldığımız yaranın üstüne katıp öyle düşünün.

Fiili işgale direnme zamanı

Hepimiz

vatanseverlik ve sorumluluk sınavı

veriyoruz. Hepimiz

Türkiyeli olma

sınavı veriyoruz. Son üç yılda ardı ardına gelen ve ülkenin direndiği dalgalara iyi bakın. Bir çok ülke bunlardan sadece birine bile direnemeyebilirdi.

Dün

Yenikapı

'da teröre karşı büyük buluşmayı izlerken, o “

ana omurga

” meselesini yeniden düşündüm.

Doğu'dan ve Güney'den gelen felaket rüzgarlarına

karşı bir siyasi parti mücadelesi değil, bir Türkiye mücadelesi bu.

Kaybedersek, Doğu'da, Güney'de değil Batı'da kaybedeceğiz. İstanbul'u kaybedeceğiz. Belki de hesaplanan budur, kim bilir!

Zaman fili işgali direnme zamanıdır.

#1 Kasım

#seçimler

#medya