Liverpool, Barcelona maçında Eidur Gudjohnsen topu ağlara gönderince bir an geçmişe döndüm ve “Acaba tarih tekerrür edecek mi?” diye kendi kendime sormaya başladım. Çünkü Liverpool, 1989 yılında kendi sahasında yaşadığı dramatik olayla İngiltere futbol tarihinin en büyük acısını taraftarlarına çektirmişti.
Önce bu hadiseyi bir hatırlayalım. Tarih 26 Mayıs 1989. Ligin son haftasına girilirken, Liverpool takipçisi Arsenal''ın önünde lider. Şampiyonluğu belirleyecek 1 sadece 1 hafta var. Kendi sahasında kolay kolay berabere dahi kalmayan Liverpool''un şampiyonluğu Arsenal''a kaybetmesi için rakibine yenilmesi hatta averajı daha iyi olduğu için 2 farklı mağlup olması gerekiyor.
Kağıt üzerinde bu imkansız gibi. İlk yarı golsüz tamamlanınca, Anfield Road Stadı''nda şampiyonluk şarkıları söyleniyor. İkinci yarının hemen başında Arsenal''dan Alan Smith topu ağlara yollayınca, Liverpool tedirginleşiyor. Taraftarlar, “You will never walk alone” (Asla yalnız yürümeyeceksin) tezahüratı ile takımına destek oluyor ama maçın son dakikasında George Graham''ın çalıştırdığı Arsenal, Micheal Thomas''ın golüyle rakibini 2 farklı yenerek şampiyonluğu rakibinden çekip alıyor. Arsenal''ın kazandığı bu şampiyonluk için İngiltere''nin en değerli başarısı olarak adlandırılıyor.
Liverpool bu acıyı belki de 2005 yılına kadar hep yaşadı. Ancak İstanbul''da Milan''la oynadıkları Şampiyonlar Ligi finalinde ilk yarıyı 3-0 geride kapatıp, ikinci yarıda 3 gol atarak maçı önce uzatıp sonra penaltılarla kazandıkları şampiyonlukla 1989''da yaşadıkları bu derin acının kapandığını ifade ediyorlardı.
Deplasmanda 3-2 yendikleri Barcelona karşısında Anfield''ta bir sürpriz yaşanabilir miydi? Maçın 75. dakikasında Gudjohnsen, Barcelona''yı 1-0 öne geçirdi. Ne tesadürtür ki, yine tek farklı mağlubiyet Liverpool''a yarıyordu. Acaba Arsenal''dan yedikleri ikinci bir gol Barcelona''dan gelebilir, Şampiyonlar Ligi''ne havlu atabilirler miydi? 1989 yılını yaşayanların aklından bu olaylar geçmedi değil.
Ama bu kez Liverpool, çok iyi oynadığı bu maçta aynı hatayı yapmadı ve maçı yenik kapatmasına karşın, sahadan zaferle ayrıldı. Futbol güzel ve enteresan bir oyun. Liverpool-Barcelona maçında bunu bir kez daha gördük.
İlk kez 1995 yılında gittiğim İngiltere''de bir arkadaşımın ısrarı üzerine soluğu Upton Park Stadı''nda almıştım. West Ham United taraftarının takımına ne kadar bağlı olduğunu gördüğümde şaşırmadım değil. 1966 yılında Dünya Kupası''nı kazanan İngiltere Milli Takımı''nın kaptanlığını yapan Bobby Moore''un takımı West Ham''ın İngiltere Ligi''nde yeri farklı olmalıydı.
Doğu Londra farklı bir yer. Pakistan ve Hindistan kökenli İngilizler''in yaşadığı bu bölgede kurulan West Ham United, işçi sınıfı diye adlandırılan taraftarların takımıdır. Irkçılık konusunda ise sabıkası yüksektir.
İşte bu nedenle geçen hafta West Ham-Tottenham maçında yaşananlar beni şaşırtmadı. Ligde kalma savaşı veren West Ham, 2-0 öne geçtiği maçı 4-3 kaybedince yahudilerin kurduğu kulüp olan Tottenham''a karşı tribünlerden “I''d rather be a Paki than a Jew”, (Bir Yahudi olmaktansa Pakistanlı olmayı tercih ederim) tezahüratı yapıldı. Bu söylem Mustafa Izzet, Leicester''da oynarken, Leeds United taraftarları tarafından da oyuncumuza karşı yapılmıştı. Leeds''te koro şeklinde (Bir Türk olmaktansa Pakistanlı olmayı tercih ederim) diye uzun bir süre tezahürat yapılmış ve olay hakkında soruşturma yapılmasına karşın, bir sonuç çıkmamıştı. Şimdi West Ham için soruşturma açılıyor. Emre Belözoğlu için hiçbir belge olmamasına rağmen, aylardır inceleme yapan ve olayları sözde titizlikle izleyen İngiltere Futbol Federasyonu bakalım West Ham taraftarının yaptığı bu video kayıtlarıyla belgeli olan çirkin tezahüratı nasıl örtbas edebilecek!..
Bu kötü tezahüratta en büyük ırkçılık aslında ne Türklere ne de Yahudilere yapıldı. Bence en büyük ayıp sürekli birileriyle karşılaştırılmaya mahkum olan Pakistanlılar. Nasılsa onların hakkını koruyan kimse yok..
