Bir sabah erken vakitte Hüsmen Efendi köyündeki kahvenin önünde oturmaktadır. O sırada kocaman arabasıyla Alamancı Süleyman görünür.

Yıllar öncesine ait bu karşılaşmadaki konuşmalar şu şekilde kayıtlara geçmiştir:

"Abe Sülüman Aga, oj geldin be."

"Eyvalla, oj bulduk be."

"Maşalla, bu ne güzel araba, senin midir be?"

"Çok şükür, benimdir be."

"Mevla kaza bela vermesin, bu ne büyük arabadır be."

"Bu çok büyük sayılmaz, daa büyükleri var be."

"Ne yakar bu be?"

"Benzin yakar be."

"Eralde yani, fazla yakar onu derim be."

"Yakarsa yaksın be."

"Esap ettin mi Almanya''dan buraya ne yaktı be?"

"Bittikçe doldurdum depoyu, onu mu esap edicem be."

"E zengin adamın aali başkadır be."

"Yok be. Ne zengini be!"

"Gel oturalım şurda çay kaave içelim be."

"Evden beklerler ben gideyim be."

"İçeydik be."

"Sonra içeriz be."

"Aydı o zaman güle güle be."

"Eyvalla be."

Süleyman Ağa gider, Hüsmen Efendi kendine bir çay söyler. Kahveciye laf atar.

"Abe gördün mü Sülüman''ın arabasını be?"

"Gördüm be."

"Kocaman maşalla, gemi gibidir be."

"Kiralamıştır onu be."

"Nerden çıkardın be? Vermiştir parasını almıştır satın be."

"Yok be! Plakasında gâvurca kiralık yazar be."

"Sen nerden bilirsin gâvurcayı be?"

"O kadarını biz de çakarız be."

"Seninki çakmak değil kaveci efendi, kıskanmaktır be."

"Neyini kıskanayım bitli Sülüman''ın be!"

"İster neyini kıskan, ister zurnasını kıskan, te mal ortadadır be."

"Zenginin malı züğürdün çenesini yorar be."

"Kime dersin züğürt sen mi ben mi be?"

"İkimiz de be."

"Neyse be, aç şu radyoyu da aberleri dinleyelim be."

"Az önce açtım, mehter çalar be."

"Ne mehteri be?"

"Gene de şahlanıyor aman kolbaşının kıratı der be."

"Sabah sabah bu ne demektir be?"

"Ne olacak, darbe olmuştur darbe."

"Yapma be! Aydı be! Gene mi be?"

"Beliydi be."

"Oha be! Çüş be! Nesi belliydi be?"

"Gidişat onu gösterirdi be."

"Gidişatına tüküreyim be! Tüh be… Vay be… E be!"