Organik tarımın dünyada artan bir trendi var.
Küresel piyasalarda Türk pamuğunun kıymeti büyük.
2000-2015 yılları arasında dünya nüfusu 5’te 1 oranında artarken giysi üretimi 2 katına çıkmış.
Ürünlerin ucuzlaması ile bu giysilerin 3’te 1 oranında daha az giyilerek hızla atık hâle gelmeye başlaması küresel ekonominin dünyaya attığı kazık.
İthalatımız yaklaşık 1,2 milyon tona ulaşmış.
Yıllar içinde pamukta üretimimiz azalırken, ithalatımız artmış.
Çünkü Avrupalı firmalar ürünlerinin hammaddelerini de sürdürülebilir materyallerden temin etmek istiyorlar.
Bu nedenle pamuğun sürdürülebilir yöntemlerle yani içine organik biçimde üretilmesi çok önemli artık.
Bu nedenle hem sürdürülebilir pamuk kullanmak isteyen firmalar, hem de sürdürülebilir pamuk üretmek isteyen çiftçiler eğitimlerle desteklenmeli.
**
Devir, müşterinin ayağına gitme devri.
**
Kuru incir Türkiye’nin prestij ürünü. Sadece bu topraklarda sarılop cinsi yetişiyor ve dünyaya gönderiliyor. 100 bin ton üretimin 70 bin tonu ihraç ediliyor.
Dünya genelinde 170’e yakın ülkeye 1,6 milyar dolar ihracat yapılıyor. İhracatımızda Avrupa Birliği ülkeleri ve ABD ön plana çıkıyor.
**
Meyve sebze ihracatçıları da Mayıs başında Hindistan’a gitti.
Elmanın yanında özellikle kiraz, narenciye ve çekirdekli meyvelerin de pazara girişte önemli bir potansiyeli var.
Ayrıca ülkeye ihracatı yasak olan taze üzüm, nar ve kivide de büyük bir talep olduğu gözlemlenmiş. Hindistan’ın ardından iş görüşmeleri Kanada ve İsrail ile devam edecek.
URGE, “Uluslararası Rekabetçiliğin Geliştirilmesinin Desteklenmesi Hakkında Tebliğ”de bahsedilen Uluslararası Rekabetçiliği Geliştirmek için tasarlanmış bir devlet desteği. 23 Eylül 2010 tarihli tebliğ ile yürürlüğe girmiş.
Bu kapsamda, sektörel ihtiyaç analizi, eğitim, danışmanlık, yurt dışı pazarlama ve alım heyeti gibi faaliyetler destekleniyor.
UR-GE Proje maliyetlerinin yüzde 75’i T.C. Ticaret Bakanlığı tarafından karşılanıyor.
**
Ekonomilerde küresel krizi fırsata dönüştürmek için sızlanmak yerine bir şeyler yapmaya çalışanları ve harekete geçenleri görmek moralimizi artırıyor.
Herkes barış içinde kardeşçe yaşamak, refahı adil paylaşmak istiyor.
Herkes gidişatın kötü olduğunu görüyor.
Herkesin ayağının altında arabayı yavaşlatacak fren var ama kimsenin uçuruma doğru giderken frene basmak gibi bir tavrı yok.
Düşünce var, endişe var ama eylem az, hareket yetersiz.
Bütün dünyanın ortaklaşa çözmesi gereken ortak bir sorunu varken, uçuruma doğru hızla yol alan otobüsün içinde herkes birbiriyle kavga etmeye devam ediyor.
Ne diyelim?
