Resim ve şiiri motiflerindeki yanılsamayla bir araya getiren Zeynep Öztürk’ün ‘Bakarken II’ isimli kişisel sergisi, Anadolu’nun çiçeklerini kendi motifleriyle buluşturuyor. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Resim–İş Öğretmenliği Öğretim Görevlisi Öztürk’ün üçüncü kişisel sergisi Bakarken II, Anadolu’da yetişen 14 farklı çiçeğin hikâyesini ele alıyor. Zeynep Öztürk’le Ekavart Gallery’de açılan ve 17 Mayıs’a kadar devam edecek olan üçüncü kişisel sergisini ve eş zamanlı olarak yayınladığı ikinci şiir kitabı “Bakarken II”yi konuştuk.
İlk sergim 2013 yılında Anadolu’nun tarihi mekanları üzerine bir koleksiyondu. Ardından yine motiflerimle Anadolu’nun bir parçasını tuvallere taşımak istedim. Tesadüfen elime “Anadolu’nun Çiçekleri” isimli bir kitap geçti. Onu incelerken çok hoşuma giden fotoğraflar oldu. Dedim ki “Anadolu’nun tarihi mekanları, benim için Anadolu’nun kilimleriyle birleşmişti, şimdi de Anadolu’nun çiçeklerini anlatabilirim.” Bu fikirle yola çıktım ve üçüncü sergimi hazırladım.
Anadolu’da gezdiğim yerler ve İstanbul’daki çiçekler bana ilham veren şey oldu. Resmettiğim çiçeklerin bir kısmı da sevdiklerimin çiçekleri… Mesela “Şakayık” İnci Hanım’ın bahçesindeki çiçek. “Nergis” hem Anadolu’da yetişiyor hem de annemin özel isteğiydi. Sevdiklerimi, dostlarımı kırmadan onların fikirlerini de resmetmekten zevk aldım. Bana bu sergiden sonra ne üzerine çalışacaksın diye soruyorlar. Anadolu bu anlamda o kadar zengin ki… Sanırım Anadolu’nun çiçeklerini anlatmaya devam edeceğim. Ayrıca bütün sergilerimi veya kitaplarımı hep bir sosyal sorumluluk projesi amacıyla yaptım.
İLHAM BÖYLE BİR ŞEY
Resim çocukluğumdan beri hayatımda olan bir şeydi. Ama şiir yazmak pek aklımda yoktu. Dokuz sene önceki ilk sergimden sonra bir duraklama dönemine girdim ve o arada şiirlerimi yazdım. İki sergi arasında bir de şiir kitabım çıktı. Resimlerimi daha sonra incelediğimde emeğimi görüyorum ve şaşırmıyorum. Ama şiirlerimi yeniden okuduğumda şaşırıyorum ve kendi kendime, “İlham böyle bir şey herhâlde” diyorum. Kitabın sayfalarını süsleyen resimlerim de bu serginin koleksiyonundan. Kitaptaki 20 şiir, bütün kavram ve değerlerin, hissediş ve sezişlerin nasıl özgün bir dil katmanıyla dile geldiğinin güzel örneklerini barındırıyor.
DEDELERİM YOLUMU ÇİZDİ
Dedem Demokrat Partiliydi ve İzmit’te belediye başkanlığı yapmıştı. Dedemi tanıyan ve Demokrat Parti ile siyasi düşünceleri ters düşen öğretmenlerim tarafından çok dışlandım. Ben o öğretmenler yüzünden daha ortaokul sıralarındayken öğretmen olmaya karar verdim. Branşımı seçmeme ise annemin babası Hacı dedem vesile oldu. Hacı dedem sık sık yurtdışına giderdi. Her gidişinde boyalar sipariş verirdim. Tabi o zaman seksenli yıllar, zengin değiliz, resim adına malzeme çok az Türkiye’de. Dedem her gittiğinde istediklerimi getirirdi, birçok çocuğa göre çok da şanslıydım. Hacı dedem sayesinde resim alışkanlığımı hep sürdürdüm, Osman dedem sayesinde öğretmen olmaya karar verdim. Dedelerim bence farkında olmadan benim yolumu çizdiler.
