Atik-Valde (Vâlide-i atîq) İstanbul ilinin Üsküdar ilçesine bağlı bir mahalledir. Mütefekkir şâir Yahya Kemâl bu mahallenin sokaklarından birçok kere geçmiştir. Bir geçişinde ise bir Ramazan akşamı iftar saatinin yaklaştığı demdir. İftar öncesi son hazırlıklar ve tedarikler sebebiyle sokaklar cıvıl cıvıl iken top atılınca in cin kalmamış, Yahya Kemal tek başına sokakta yalnız kalmıştır. Bu halin ona ilham ettiği şiirin adı “Ataik-Valde’den İnen Sokakta”dır. Bunu herkesin okumasını dilerim.

Peki bu acı günlerimizde bunu niçin andım?

Soruya cevap vermeden önce şiirin ilgili kısmını aşağıya alıyorum:

Top gürleyip oruç bozulan lâhzadan beri,

Bir nurlu neş’e kapladı kerpiçten evleri.

Yârab nasıl ferahlı bu âlem, nasıl temiz!

Tenhâ sokakta kaldım oruçsuz ve neş’esiz.

Yurdun bu iftarından uzak kalmanın gamı

Hadsiz yaşattı rûhuma bir gurbet akşamı.

Bir tek düşünce oldu tesellî bu derdime;

Az çok ferahladım ve dedim kendi kendime:

“Onlardan ayrılış bana her an üzüntüdür;

Mademki böyle duygularım kaldı, çok şükür.”

TV kanallarının ortaklaşa düzenlediği yardım kampanyasını seyrederken çok şey düşündüm; bu meyanda bu şiir de aklıma geldi.

Kampanyayı yönetenlerin ve bağışta bulunanların birçoğunun fıkha göre eksikleri vardı; lakin o coşku seli, o adanmışlık, o cömertlik, o candan veriş neydi Ya Rabbi!

Bunları görünce ben de şöyle dedim:

Gözyaşları olunca akan merhamet seli

Muhtaca uzanınca herkesten önce eli

Dedim ki yıkılmamış geleneğin temeli

Yâ Rab temeli koru binamız tamam olsun

“Mâdem kalmış bu duygu” onu kaybolur sanma

Görünüşe bakıp da değerinde aldanma

Temel sağlam çok şükür geçer bu haller yanma

Sevgi ile yaklaş da gönüller sevgi dolsun

Aç bırakıp kediyi öldüren âbid kadın

Ötede ceza gördü bunu duydun anladın

Pabucuyla köpeği sulayan ise adın

Cennete yazdı hali gel aramızda kalsın

Tevbe kapısı açık can bedende kaldıkça

Tevbe unutulmasın günahlara daldıkça

Rabbim engin rahmeti âlemlere saldıkça

Kimse ümit kesmesin olandan ibret alsın

Herkes kendi evinin önünü süpürmeli

Dindarlığın üstüne güzel ahlak sermeli

Dindarlık gözü güzel temsil ile sürmeli

Ben söyledim okuyan bir düşünsün ve dalsın

Böbürlenmesin kimse herkesin var eksiği

Tevbe ve gayret ile kapatalım gediği

Allah ve Resul söyler hak söz Hakk’ın dediği

Kulak veren bu söze huzur mutluluk bulsun