Modern, din-dışı ya da seküler Batı uygarlığının iki kurucu kaynağı var:
Grek paganizmi ve Yahudi dinamizmi.
Roma tecrübesini de, Hıristiyanlığı da elbette Batı uygarlığının kaynakları arasında zikretmek gerekiyor. Ama Roma tecrübesiyle Hıristiyan tecrübesi, kurucu değil koruyucu kaynakları modern uygarlığın.
Grek paganizmi, modern Batı uygarlığının felsefî / teorik temellerini oluşturdu; Yahudi dinamizmi ise pratik / dünyevî sütunlarını inşa etti.
Türkiye’deki çeşitli entelektüel çevrelerde, modern Batı uygarlığının kurucu kaynaklarından biri olarak zikredilir Hıristiyanlık da, Roma imparatorluğu tecrübesi de.
Özellikle de İslâmî entelektüel çevrelerde münhasıran da Hıristiyanlığın modern Batı’nın kurucu kaynaklarından biri olduğu fikri yaygındır; ki, bu, çok yanlış bir fikirdir.
Yanlıştır; çünkü modernite zaten Hıristiyanlığa, Hıristiyanlığın inşa ettiği ve adına “Ortaçağ karanlığı” dedikleri dünyaya karşı mücadele etmiş,
kurdu.
Modern Batı uygarlığı, Hıristiyanlık’tan da, Roma İmparatorluğu tecrübesinden de kurucu değil koruyucu kaynaklar olarak beslendi:
Hıristiyanlık, ilk ve son kez bütün Avrupa’yı -yaklaşık bin yıl- “Hıristiyan ümmeti” fikri ile birleştirmişti. Karolenjler, Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu gibi kozmopolitan oluşumlar, Roma İmparatorluğu tecrübesinden beslenmeye çalıştı Avrupa modern tarihi şekillenirken...
Grek paganizmi, bilimsel devrimin; Yahudi dinamizmi ise düşünsel devrimin kaynaklığını yaptı.
Modernite sürecinde teorik felsefe değil, pratik felsefe olarak adlandırılan bilim yapıldı -genelde.
Felsefe değil bilim! Burası önemli:
Modern dünya, felsefe üzerine değil bilim üzerine kuruldu:
Dünyanın bilimi, bilimin dünyası oldu ve bilim, felsefeyi devre dışı bırakarak düşünme çabasını da kendisi üstlenmeye kalkıştı: Bu çabanın zirvesini adına “
” denen ama tastamam
olarak adlandırılabilecek, düşünmeyi önce karikatürize eden sonra da iptal eden bir çaba aldı.
Altını kalın harflerle çiziyorum: Modernite, felsefenin değil bilimin her şeyini belirlediği bir dünya inşa etti.
Böyle bir tablonun ortaya çıkmasında Yahudi dinamizmi’nin belirleyici bir etkisi oldu:
Grek paganizminin tarih fikri, statikti, durağan bir tarih tasavvuru. Yahudilik, modern dünyaya, tarihin ilerleme olduğu fikrini armağan etti.
Yahudi dinamizminin özellikle
aydınlanma düşüncesine entelektüel katkısı işte bu “ilerlemeci” tarih
fikriydi öncelikle.
İkinci önemli katkısı ise,
Makyavelist felsefeye özdeşleşen çıkarcılık ve narsisizm
fikriydi:
Hedefe varmak için her yol mübahtır, ilkesi yani.
Grek paganizmi ile Yahudi dinamizminin buluştuğu nokta burasıydı işte: Ontolojiisi olmayan, sadece epistemolojiye dayanan, ontolojik olanı ve alanı da epistemolojikleştirmekten başka seçeneği kalmayan Grek paganizmi, moderniteyle birlikte, bilgi’nin güç olarak konumlandırılmasını sağladı; bu da araçların (dikkat! bilgi, dolayısıyla güç üreten araçların!) elde edilmesi, ele geçirilmesi çabasının amaç hâline gelmesine yol açtı:
Gücü ele geçirme güdüsü, tam da Yahudi psikolojisinin özelliğiydi.
Gücü ele geçirme güdüsü, modernliği kuran ve kapitalizmi doğurarak Batı uygarlığının azmanlaşmasına, dünyayı soyarak, talan ederek dünya üzerinde hegemonya kurmasına imkân tanıdı.
Grek paganizmi “
”la, Yahudi dinamizmi “
”la Batılıların dünyayı cehenneme çevirmelerinin temellerini attı.
Yahudi gücünün üç entelektüel sacayağı var:
, moderniteyi kuran, hem aydınlanma düşüncesinin hem de kapitalizmin teorik temellerini sunan
kurucu entelektüel Yahudi gücü ayağı.
Buraya kadar anlattığım hikâye moderniteyi kuran entelektüel Yahudi zihin setinin modernitenin kuruluş sürecinde nasıl etkin olduğunu göstermeye yetiyor olmalı.
İkinci Yahudi entelektüel gücü
,
bilim, düşünce ve sanatta belli başlı büyük atılımların hâlen Yahudi kökenli kişilerce gerçekleştiriliyor olmasıdır
. Bu, Yahudilerin hâlihazırda Avrupa ülkelerinin çoğunda ve özellikle de ABD’de akademyaya hâkim olmaları, kendilerinden başkalarına nefes aldırmamaları sonucunu doğuruyor!
, kültür ve medya dünyasına Yahudilerin hâkim olması, anında dünyaya ulaşan, bütün dünyanın zevk ve beğenilerini, zihin setlerini ve hayat tarzlarını postmodern kültürel kodlarla belli bir kalıba sokabilecek kadar kültür ve medya endüstrisine Yahudi gücünün yön ve şekil veriyor olması.
Özetle...
Üçüncü sacayağıyla, yani kültür, medya ve eğlence sektörüyle, Yahudi gücünün, dünya üzerindeki hâkimiyetini hem pekiştirdiğini
hem de kitleleri, özellikle de genç kuşakları, hız, haz ve ayartı’ya dayalı vulger kodlarla uyuşturucu bir işlev görerek yönlendirdiğini görmek gerekiyor.
