*
Böyle demişim bir tarihte. Kimse görmeden bir kenara iliştirmişim.
ABD’nin yediği halt üzerine iki satır yazayım derken, birden karşıma çıktı.
Köpeklere memleket sorulmaz evet, sorsak da cevap vermezler.
Onlar belli ederler nereli olduklarını.
Sivas Kangal’dır, Sibirya’dır, Alman’dır misal.
Dalmaçyalı, İrlandalı veya Afgan’dır.
Yalnızca ülkemizde beş altı çeşit yerli ırk vardır da koskoca Amerika’da ancak bir cins çıkmış nedense.
*
İnsan-köpek ilişkisi pek ilginç.
Severiz, güveniriz, sadakatleriyle öne çıktıklarını biliriz.
Fakat birine hakaret etmek isteyince “köpek” demekten geri durmayız.
Çelişkinin en âlâsı.
Sadakatsizlik ile karşılaştığımızda, o sadık hayvancağızın ismini kullanmak kolay anlaşılır bir tepki sayılmaz.
*
Vefalıdır köpekler.
Yapılan iyiliği hiç unutmazlar.
Dostluklarına güvenilir.
Canı pahasına korurlar sevdiklerini.
Buna rağmen biz bir kişiden vefasızlık gördüğümüzde, ‘köpek’ deyip çıkarız içinden.
Bütün olumlu özelliklerini ters çevirmek ve hakaret ifadesi olarak kullanmaktan vazgeçmeyiz.
Kendi suçlarımızı o masum dostların sırtına yüklemiş olmakla hangi çözümü üretmiş olur ve ne kazanmış sayılırız, bilinmez?
*
Eceli gelen köpeğin, cami duvarına yaklaşacağını söyler atalarımız.
Atasözleri hayvanlar üzerinden anlatır ama konu esasında daima insanlar üzerine kurulmuştur.
Mecaz kullanmayı sevmiş atalarımız.
Burada olduğu gibi.
*
ABD’nin nihayet ağzındaki baklayı çıkarması karşısında ilk anda biraz sinirlendik ama gerçekte çok iyi oldu.
Açık düşmanımız olduklarını dile getirdiler.
Dost görünümlü, müttefik kılıklı iken düşmanlık yapmaları daha kötüydü.
Hiç unutmayalım; en zayıf olduğumuzda bile başa çıkmasını bildik.
Bundan sonra işimiz daha kolay.
Kendimize güvenimiz daha yüksek.
Düşmansa düşman.
Adam gibi çıksınlar karşımıza.
*
Titrek başkan Baydın’ın büyük tarihçi edasıyla, tarihteki olaylara ışık tutmaya kalkışması, cami duvarı örneğini hatırlatıyor ister istemez.
Bu edepsizliklerin bir bedeli olacaktır.
Bugün değilse yarın sorulur.
Şimdilik not edelim, vakti gelince harekete geçeriz.
