Yüce Rabb’imiz; insanların bu dünyada başıboş kalmamaları, gerçeği görmeleri için doğru yolun ilke ve esaslarını peygamberlere bildirmiştir. Hidayetin kaynağı Allah (cc), hidayetin aktarıcısı, insanlara tebliğcisi ise Peygamber Efendilerimizdir. Son hâdi de Hz. Muhammed (sav)’dir.
Peygamber Efendimiz (sav); insanları Hakk’ın yoluna çağırıp irşad ettiği, dinin hükümlerini, emir ve yasaklarını açıkça beyan edip anlattığı ve cennetlere ulaştırma vesilesi olduğu için bu isimlerle anılmıştır.
O, hidayet rehberidir.
Yolun rehberidir, kılavuzudur.
En temiz, en güvenilir, en huzurlu yolları gösterendir.
HIDAYET KAYNAĞI ALLAH’TIR
Kur’an-ı Kerim’de “hâdi” ismi hem Rabb’imiz hem de Efendimiz (sav) için kullanılmaktadır.
“Bir de kendilerine ilim verilenler, onun (Kur’an’ın) hakikaten Rabb’in tarafından gelmiş bir gerçek olduğunu bilsinler de ona inansınlar, bu sayede kalpleri huzur ve tatmine kavuşsun. Şüphesiz ki Allah, iman edenleri, kesinlikle dosdoğru bir yola yöneltir(hâdi).” (Hac, 22/54) “Kâfirler diyorlar ki: Ona Rabb’inden bir mucize indirilseydi ya! (Hâlbuki) Sen ancak bir uyarıcısın ve her toplumun bir rehberi (hâdi) vardır.” (Ra’d, 13/7)
İnsanların iman ve İslam’a girmesi anlamında Allah (cc) için; hidayet, kılavuzluk ve yol göstericilik anlamında ise Peygamber Efendimiz (sav) için kullanılmaktadır.
Ancak gerçek ve mutlak manada hâdi, Allah’tır (cc).
Özetle esmaü’lhüsna’dan olan Hâdi; “hidayeti yaratan, insanlara hidayet veren, doğru yolu gösteren, kullarını hayırlı ve kârlı yollara muvaffak kılan, muradına erdiren Allah (cc)” manasına gelmektedir.
RESULULLAH’IN HIDAYET VESILELERI
Allah Resulü’nün (sav) hidayet kelimesinden türetilmiş birkaç ismi mevcuttur: Hâdi; hidayete ermiş, doğru yola götüren peygamber.
Hüdâ; hidayet sahibi.
Hüden; hidayete sebep olan.
Mühdi; insanlığa hediye ve ihsan olan, Allah’ın bütün insanlara sunduğu bir rahmet hediyesi.
Alemü’l-Hüda; hidayet sancağının sahibi, taşıyıcısı.
Allah Resulü (sav), hidayet sancağını taşıdığından, bütün İslam ehlini bu sancak altında topladığından bu isimle de anılmıştır.
Mehdî kelimesi ise; hidayete ermiş olan, doğru yola erdiren anlamlarına gelir.
Genel anlamda bu kelimeler; insanları doğru yola götüren, onları hak yola davet edip hidayetlerine sebep olan, yol gösterici, kılavuz, irşad edici, gidilecek yolu gösteren peygamber anlamında kullanılmıştır.
EBEDI YOL GÖSTERICI
Peygamber Efendimiz (sav); ilahî çağrıya teslim olarak iman dairesine girenlere, hep yol gösterici olmuş, doğruları göstermeye devam etmiştir. “İşte böylece sana da emrimizle Kur’an’ı vahyettik. Sen, kitap nedir, iman nedir bilmezdin. Fakat biz onu kullarımızdan dilediğimizi kendisiyle doğru yola eriştirdiğimiz bir nur kıldık. Şüphesiz ki sen doğru bir yolu (hidayeti) göstermektesin.” (Şûra, 42/52)
O; gecesini gündüzüne katarak insanların gerçeği görmesi ve inanması için çaba harcamış, inananlara sevinmiş, inkârda ısrarcı olup hidayet yerine dalaleti tercih edenlere çok üzülmüştür.
Fakat yine de şirkin ve küfrün karanlığından kurtulurlar ümidiyle çırpınmıştır.
Efendimiz’in (sav) bu çabasının, batıla ve küfre şartlanmış insanlar için bir sonuç getirmeyeceğini, Yüce Rabbimiz, şu ayetlerde dile getirmiştir: “Sen körleri sapıklıklarından çevirip doğru yola getiremezsin. Ancak ayetlerimize inanıp da teslim olanlara duyurabilirsin.” (Neml, 27/81)
“(Resulüm!) Elbette sen ölülere duyuramazsın; arkalarını dönüp giderlerken sağırlara o daveti işittiremezsin. Körleri de sapıklıklarından (vazgeçirip) doğru yola iletemezsin. Ancak teslimiyet göstererek ayetlerimize iman edenlere duyurabilirsin.” (Rum, 30/52-53)
Bütün insanlığı hak ve doğru yola çağıran, hidayetlerine vesile olan Allah Resulü’ne (sav) salât ve selam olsun.
