Eski Genelkurmay Başkanı Hilmi Özkök, Kürt sorununun çözümü için aynı yöntemlerde ısrar etmenin yersiz olduğunu Milliyet''e anlatırken “muhasara koçu” örneğini veriyor.

“Eskiden kale kapılarını kırıp içeriye girmek için direğin ucunda koç başına benzeyen bir aygıt kullanılırdı. Buna muhasara koçu denirdi.

Onlarca asker muhasara koçuyla kapının aynı yerine defalarca vururdu.

Ama kafayı hep aynı yere vurmak doğru değildir. Çünkü karşı taraf bunu bilir ve önlemini alır.

Başka yönleri, çözümleri denemek lazım.”

*

Hilmi Özkök''ün bu sözleri statükonun soruna yaklaşımına temelden eleştiri getirir nitelikte…

“Statüko değişmeseydi bugünkü Kürt açılımı da olmazdı” diye ısrarla vurguluyorum.

Eski Genelkurmay Başkanı''nın, devletin Kürt meselesine 25 yıllık yaklaşımını sorguluyor olması bu temel hususun bir göstergesidir.

*

Tam bu noktada, “Peki neden sürekli aynı yöntemlerde ısrar ediliyordu?” diye sormamız icap ediyor!

Bu durum, Kurulu Düzen''in bunca zamandır sorunu çözmek yerine sürdürmek istediğini göstermez mi?

Terör örgütü PKK, Ergenekon yapılanmasının “en kanlı kolu” olarak kurgulandı, istihdam edildi:

Neticede, bu derin kurgusal süreç 25 yıl boyunca Türkiye''nin enerjisini, bütçesini tüketmesine; en başta da gencecik fidanlarını teröre kurban etmesine neden oldu.

Ergenekon mekanizması, Türkiye''de yıllar boyu hüküm sürmüş gizli iktidar yapılanmasının operasyonel gücü olarak faaliyet gösteriyordu.

Dolayısıyla…

PKK terörünün ve Kürt sorununun bunca zamandır çözümsüz bırakılmasının temel nedenlerini artık algılamamız, dahası çok ciddi sorgulamamız gerekiyor.

*

PKK terör örgütünün tasfiye sürecinde son aşamaya gelinmesi ve Kürt sorununun çözümü için tarihi bir açılım fırsatının hiçbir zaman olmadığı biçimde ortaya çıkması; Türkiye''yi derinden yöneten gizli iktidar yapılanmasının lağvedilmesiyle birebir alakalı bir hadisedir.

Devlet kurumlarının ortak iradesiyle yol alan Kürt açılımı; bölünmeyi değil, bütünleşmeyi beraberinde getirecek bir tarihi adımdır.

*

Bu süreç “Türkiye''nin bölünmesini isteyen odaklar”ın kaybettiği ve amaçlarına ulaşamayacakları anlamına geliyor.