Aydınlanma döneminden bu yana, dünyada kutsal kültürle seküler kültür arasındaki çatışma doruk noktasına ulaştı. İki kültür arasındaki çatışma, Avrupa''da başlamadı, Amerika''da bitmeyecek. İnsanlığın tarihiyle yaşıt olan iki kültürün çatışması, insanlar var oldukça devam edecek. ''Kutsal kültür toplumların afyonudur'' ya da ''Kutsal kültürün sonu geldi'' diyerek, dünyada hiçbir toplum bu çatışmanın dışında kalamaz.
*
Kutsal kültür, yalnızca Marx ve Nietzsche gibi filozofların saygı gördüğü bir kültür değil, başta üç büyük kitaplı dinin peygamberleri olmak üzere, bütün peygamberlerin sevgiyle karşılandığı bir kültürdür. Dünyanın neresinde olursa olsun, nerede kutsal kitaplar el üstünde tutuluyor, nerede peygamberler eşsiz, yol göstericiler olarak kabul ediliyorsa, orası kutsal kültürün vatanıdır, ondan kesinlikle Yitik Cennet''e giden bir yol vardır.
*
Kutsal kültürün odak noktasında, insanların atalarının yitirdikleri Cennet vardır. İnsanlar Yitik Cennet''i yeniden bulmak için, dünyaya sürgün olarak gönderildiler. Dünya insanlar için bir sürgün yeridir. İnsanlar çok sevdikleri, sevgili Yitik Cennet''lerini, önce dünyanın Saklı Cennet''lerinde bulurlar. Görünen dünyadaki Saklı Cennet''leri ortaya çıkarmadan, Görünmeyen dünyanın Cennet''ine kavuşulmaz. Saklı Cennet''leri arayanlar, Sezai Karakoç''un dizeleriyle söylenirse: ''Sevgili/En Sevgili/Ey Sevgili/Uzatma dünya sürgünümü benim'' diye, yalvarırlar.
*
''En sevgili'' Yitik Cennet''in görkemi yanında, dünyanın neresinde olursa olsun, bütün Saklı Cennet''lerin ışıltısı çok sönük kalır. İnsanlar dünyada bir yolcu gibi yaşamasını bilirlerse, sürgünlük yıllarını en güzel, en doğru ve en iyi değerlendirmenin yollarını da bulurlar. Saklı ve Yitik Cennetlerin yol haritasının şifreleri, ''Allah öldü'' diyen seküler kültürde değil, ''Allah ölümsüzdür'' diyen kutsal kültürdedir. Varoluşun kaynağı, iki dünyanın güneşi ve her yerde var olan Allah''tır. Allah''ın ışığı asla sönmez.
*
İnsan ya melek ya şeytan değil, hem melek hem şeytandır. İnsanda hem melek hem şeytan vardır. Seküler kültürde, bütün kötülüklerin kaynağı insandır. ''İnsan insanın düşmanıdır.'' Kutsal kültürde ise, şeytan bütün kötülüklerin kaynağıdır. ''Şeytan insanın düşmanıdır.'' İnsanlığın ataları Havva ile Adem''i ve Hacer ile İbrahim''i yanıltan şeytandır. Kurban kesmek şeytana taş atmaktır. İnsanlar kurban keserek, şeytanlardan uzaklaşır, meleklere yaklaşırlar.
*
İki dünyanın Cennet''ine giden yolların açılması için, meleklerin çoğaltılması, şeytanlarının azaltılması gerekir. İnsanın melek yanı gelişirse, melekler kadar yararlı, şeytan yanı gelişirse, şeytanlar kadar zararlı olur.
*
Kutsal kültür bir meşaleye benzer, yüzyıldan yüzyıla filozoflarla değil, peygamberlerle taşınır. Peygamberleri izleyenlerin yardımına melekler ve melekleşmiş insanlar koşar.
*
Seküler kültürün bağlarını çözdüğü şeytanlar, kutsal kültürün melekleriyle denetim altına alınırlar.
*
Şeytanlara taş atmayanlar İsmaillere kurşun atarlar.
*
Mina''da atılan bir taş milyonların attığı taşa eştir.
*
Şeytana atılan her taş bir kurbandır.
*
İnsan kurbanla korunur.
*
Kurban insanın dostudur.
*
Sürgünün atı kurbandır.
