Türkiye''nin sınavı

Karşılaştığımız son millî felâketin yankısı ta Amerika''ya uzandı ki; IMF ve Dünya Bankası bir yandan, yeni ABD yönetiminin as kadroları diğer yandan habire gayret ediyorlar. Toplantı üstüne toplantı yapılıyor, Türkiye''yi bu tarihî bâdireden nasıl kurtarabiliriz diye durmaksızın kafa yoruluyor.

Öbür yandan bir gün Başbakan, ertesi gün Başbakan Yardımcısı H. Özkan, ABD Büyükelçiliği''nde yemeğe davet ediliyor. Bayram bahane, Çiller de acaba bir ümit ışığı görür müyüm diyerekten, ABD yollarına düşüyor. Bu arada M. Yılmaz''ın kulakları çınlasın!.. Çiller''in bu ziyarette, hafiften bir nanik yapmak niyetinde olduğundan herhangi bir kuşkunuz var mı?

Çağdaş Derviş çorbası

Sadede gelecek olursak; Kemal Derviş''in kabinede görev alması, Türkiye açısından tam bir düğün bayram!.. Tekelci sermaye tam mânâsıyla mest bu işten. İşin siyasetinde olanlar ise, hükümeti çoktan yıktılar da, Kemal Derviş''i yeni hükümetin başbakanı ilân ettiler bile. Habire hava basıyorlar, İkinci Özal ufukta göründü diye!.. Adama sormazlar mı? Bizim câmiadan bu adamla iki lâf etmiş bir sofrada yemek yemiş bir Allah kulu var mı? Birinci ile İkinci Özal arasında bu kadarlık bir fark da bulunmasın mı derseniz, ona da birşey diyemem doğrusu.

Ayrıca ikinci Özal''ın ekonomiye yaklaşımı yakında belli olur. İndir-bindir, yeni bir para politikasına mı sokacak ülkeyi? Yoksa asıl ihtiyacını duyduğumuz ekonomi politikalarına, yardımcı bir faktör olarak mı sunacak para politikalarını? İşte bunu anlayacağız.

Sözgelimi üretimi artırmak ve piyasayı canlandırmaktan söz edecek mi, etmeyecek mi? Millî bir ekonomi için, stratejik sektörler belirlemesi yapılacak mı, yapılmayacak mı? Ayrıca ve en önemlilerinden biri olarak, ithalâtı kısarken, ihracatın artırılması için neler söylenecek? ABD pazarından 10 milyar dolarlık yeni bir ihracat kapısı aralayabilecek mi? Suriye ve İran''a, ve tabiî Irak''a olan ihracat potansiyeli de dahil, bir 10 milyar dolar daha pazar yaratılabilecek mi? Yani yeni pakette böyle şeyler bulunacak mı?

Şimdi Erbakan''ı hatırlamak

Amacı böyle olan bir programa; ilâve olarak sıkı veya gevşek, veya dalgalı para politikaları!.. İşte bu anlaşılır birşeydir. Ama salaklaşmış bir yerli yönetici elitin kafasında, neredeyse on yıldır böylesi fikirler okuyamıyoruz. İster Çiller, ister Yılmaz!.. Hep aynı indir-bindir içinde geçti yıllarımız.

Bunu farkeden ise sadece ama sadece Erbakan oldu. Havuz politikasının özü de burada yatıyordu. Fakat Erbakan aynen Özal''ın yaptığı gibi, müstağni bir eda ile bunu vâzedemedi. Hem askere, hem topluma, hem de kuyusunu kazan tefeci sınıflara karşı!..

Meğer o programın çok çıplak şekilde, topluma ve siyasî, askerî elite tam bir diskur havasında anlatılması gerekiyormuş. "Bunlar yapılmak mecbûriyetinde ve ben işte bunları yapacağım!.. Aksi halde buyurun, ne haliniz varsa görün" denmesi gerekiyormuş. Aksi halde, ileride bizatihi kendiniz böyle bir programı uygulamak mecburiyetinde kalacaksınız!.." vs.

Bu sözler aynı anda hem topluma, hem muhataplara, hem de tarihe emanet edilmeliymiş. Benim kanaatim, böylesine müstağni ve vakûr bir dil ile konuşacak bir siyasetin kuyruğuna; ne irtica tehlikesi, ne de Susurluk bulaşamazmış.

O bakımdan Türkiye''de siyasetlerin, hiç bir zaman özünü yitirecek bir meşrûlaşma sarasına kendini kaptırmaması icap ediyor. Çünkü bu işin kolayı yok.

Türkiye''nin tarihî sınavı

Nitekim ABD''den geleceği muştulanan 25 milyar doları ne yapacağız? Özel veya resmî bankalara mı aktaracağız? Borçlanmada mı kullanacağız? Yoksa faiz-döviz sarmalında tekrar çarçur mu edeceğiz?

Ya da bütün bunlar bir tarafa, Kıbrıs veya Irak, Kafkasya politikalarında, son üç yılın emeklerini boşa mı harcayacağız?

Türkiye''nin ABD ile, yeni Avrasya politikalarına girişmesi kabul!.. Fakat ancak ve ancak yukarıdaki sorunların Türkiye lehine çözülmesi şartıyla!.. Zira ABD''nin Türkiye''ye olan ihtiyacı; Türkiye''nin ABD''ye olan ihtiyacından daha aşağı değil.