Doğukan İşler’in yazdığı Annemin Gölgesi; annesine dair minicik bir anı kırıntısına dahi sahip olmayan, bu karanlıkta babasını da kaybetmemeye çalışan genç bir yazarın öyküsü. Kitaplar okuyup hikâyeler yazmanın bizi ve çevremizdekileri nasıl iyileştirebileceğini gösteren umut dolu bu roman Genç Timaş etiketiyle raflarda.
Romanımızın kahramanı; annesini küçükken kaybetmiş, annesinin ölümünün ardından şoka girmiş babası ve amcasıyla birlikte yaşayan, okuldan arta kalan zamanlarında da çeşitli işler yaparak evin masraflarına katkıda bulunmaya çalışan 15 yaşında bir genç. Adının Umut olduğunu romanın sonlarına doğru öğrendiğimiz bu genç, ruhunun açlığını kitap okuyarak, Sahaflar Çarşısı’nda gezerek ve bol bol yazarak doyurmaya çalışıyor. Kısa bir şarkütörlük denemesinin ardından Sahaflar Çarşısı’na uğradığı bir gün sahaf Vefa Bey’le yolları kesişiyor. Kahramanımız sahaf çırağı olarak günlerine devam ederken hayranı olduğu ünlü yazar Sevin Bural ile tanışıyor ve Umut’un yazı serüveni şekillenmeye başlıyor. Romanın başında yer alan “kısacık bir şarkütör öyküsü denemesi” ve “annemin kokusu rüyası” ile deneysel bir metinle mi karşı karşıyayız diye düşünürken roman dokunaklı bir hikâyeye doğru yol alıyor.
BEN DE BU KADAR RENKLİ MİYİM
Annemin Gölgesi’nin en kilit kişisi sanırım baba. Kahramanımızın babası, kanalları sürekli değiştirerek devamlı televizyon izleyen, televizyon kazara kapandığında krize girip çığlıklar atan bir televizyon bağımlısı. Öyle ki banyoda bile devamlı açık duran bir televizyon mevcut. Umut, babasının sesini sadece çığlık atarken duyabiliyor. Onun dışında maalesef bir iletişimleri yok. Babasının bu durumundan muzdarip olsa da onun yokluğunu aklına dahi getirmek istemiyor. Annesinin bir trafik kazasında hayatını kaybettiği gün, babasının annesini en son televizyonda gördüğünü, bu sebeple de gözlerini hiç ayırmadan televizyon izlediğini, belki bir daha görürüm ümidiyle babasının sürekli televizyona baktığını Umut’la beraber öğreniyoruz romandan. Umut annesinin bir televizyon olduğunu düşünüyor çünkü babası ondan gözlerini alamıyor. Bu sebepledir ki kahramanımız kendine “Acaba benziyor muyum anneme? Ben de bu kadar renkli, bu kadar eğlenceli, bu kadar gürültülü biri miyim?” “Bir televizyonun oğlu, yine bir televizyon mu olur?” gibi sorular sormaktan geri durmuyor. Tüm evi, Umut’un tüm hayatını doldurup hem karanlığı hem ışığı olan şey ise televizyonun yani “annemin gölgesi”. Umut’un yazma yolculuğu bir kitapla taçlanıyor. Genç bir yazar olarak katıldığı televizyon programından sonra ise Umut belki de hayatının mucizesine şahit oluyor.
Doğukan İşler, Yazar Sevin Bural ile Vefa Bey arasındaki ilişkiye ayrıntılarına inmeden değinmeyi tercih etmiş. Bu tercih belki de bize serinin devam kitabını “Benim babam bir kitap” ı müjdeliyor olabilir.
Şiir ve romanlardan yaptığı alıntılar, usta- çırak ilişkisini, esnaf kültürü ve dayanışmasını aktarışı ile de dikkat çeken Annemin Gölgesi; dokunaklı hikâyesi, samimi anlatımı ve içerdiği mesajlarla fantastik anlatılardan sıkılıp ayakları yere basan bir roman okumak isteyen 11 yaş üstü okuyucuya iyi bir alternatif sunuyor.
