Yürürlükteki demokrasi ortamında kimileri, muarızlarının veya muhaliflerinin sesini kesmek için elde bulundurmak istediği bir kozları var: onun uygunsuz işleri…
Genel ahlak bir kere böyle bir ilkeye istinat edince şantaj, rüşvet, soygun, talan, vurgun, emniyeti suiistimal, dolan hem ekonominin hem politika hayatının olağan tutumu haline gelir ve kimsenin kimseden hesap sormaya mecali kalmaz.
Siyaset arenasında bu ahlâkın teorisyeni Machiavelli’dir. Amacın aracı haklı çıkardığını söyleyen bu Orta Çağ düşünürü, ülkesinin o günkü şartları itibariyle belki haklıydı. Fakat Hıristiyan Batı kültürü de böyle bir ahlâk anlayışına teşne olmalıymış ki, bu tutum Batı kültürünün temel ahlâk ilkelerinden biri haline geldi.
Machiavelli’nin teoride öngördüğü ahlaki tutumu uygulamaya dönüştüren kişi ise Joseph Fouche’dir. Bu kişi, halen demokrasi adına uygulanan ahlâkî yapının Fransa’daki kurucusudur. İlk defa şantajı devlet hayatında o kurumlaştırmıştır. Bulunduğu görevlerde politikacıların ve onların yakınlarının ayıplarının arşivini tutmuş, bu arşivleri şantaj aracı olarak kullanmıştır. Onu, Napolyon bile yerinden edememişti. Çünkü kendisinin ve kız kardeşinin sırlarının ortaya dökülmesini göze alamamıştı.
Günümüz politik hayatında şantajın silah olarak kullanılması bu ayıp arama ilkesine dayanmaktadır. İktisadi hayatta rakiplerle yarışta ön alma çabası keza aynı ilkenin ürünüdür.
Bu ilke halen başta ABD olmak üzere bütün Batı demokrasilerinde yürürlüktedir.
Son ABD başkanlık seçiminde adayların birbirinin ipliğini pazara çıkarma hususunda ne kadar çaba sarf ettiğini gördük. Muhalifinin ayıbını bulma işini meslek hâline getirmiş şirketlerin kurulduğu da çoktandır biliniyor.
Bizim ülkemizde de çok partili hayata intikalden sonra rakiplerinin kirli çamaşırlarını ortaya dökme tehdidiyle şantaj yapıldığı görülmeye başladı. O kadar ki parti mensuplarına veya üst düzey yöneticilerine komplo kurarak netice elde etme çabaları artık yabancımız değil. 27 Mayıs’ın Yassıada Mahkemesi “sanıkların” anayasaya muhalif tutumunu kanıtlama yerine, onların kişisel zaaflarını kanıtlamaya yönelik olarak iş tuttu.
Şantaj, ahlaksızlıkların en iğrencidir. Rakibin kovuşturmayı gerektiren fiili varsa ve bu fiil adalete intikal ettirilmeden istismar için bekletiliyorsa, bu hâl, açıkça şantaj hazırlığı demektir.
Dünya şimdi arınmış elleri gözlüyor. Utanma çağına yeniden dönülmesi gerektiği çağrıları başlamıştır. Bir yandan şantajla iştigal eden şirketler kurulurken, bir yandan da ahlâka çağrılar yükseliyor.
Günümüzde, ahlâkın çağrısına uyarak siyaset hayatına talip olduğunu söyleyenlerin, yarın sorumlu mevkilere geldiklerinde şimdiki taleplerini unutmuş olmalarından korkulur.
Bir kez cinayetle ellerini kirletmiş olanlar, Lady Macbeth örneği okyanus dolusu su ile bile arınmayı başaramaz.
