Özcan Ünlü Yazıları – Özcan Ünlü Kimdir?

14.12.2025, Pazar
13:37

Özcan Ünlü

83 yazı listeleniyor

Ahhh Cüneyt! Ne güzel ölüme yükseldin!

08 Eylül 2012, Cumartesi

Ölü olan yerde neden yavaş konuşuruz?– Hepimiz ölüm karşısında kendimizi suçlu hissederiz de ondan…KEMAL TAHİRCihan Aktaş, ''Hayriye''nin ölümünü anlatırken, Ferruhzad''ın ''Kuş ölüyor, ölümü hatırla'' uyarısını yapmıştı: Hangi yaşta ölürsek ölelim, tamamlanmamış cümlelerimiz olacak.Birkaç gün öyle dolaştım. Ötekinin ölümü, berikinin ölümü üzerine düşünerek…''Sana nasihat edici olarak ölüm yeter'' hadisi, yüreğimin üstünde bir hamaylı gibi… Her erken ölüm haberini, Octavia Paz''ı hatırlayıp ''Yaratıcı

Lambada titreyen alev şimdi üşüdü!

09 Haziran 2012, Cumartesi

Şiir adam, Abdurrahim Karakoç dünya sürgününü bitirdi. Ardında on binlerce dize, yüzlerce şiir bırakarak, gitti.Bize, zor zamanda konuşmanın, şiir söylemenin erdemini anlattı durdu yıllarca. Ölüm haberini aldığımızda farkına varmadık varlığının, yıllardır ''gerçek halk şiiri'' izleğimizin ana durağı oldu.Geçen hafta, Küçükçekmece Belediyesi''nin düzenlediği Göl Şiir Akşamları''nda elini öptüğümüz ağabeyi Bahattin Karakoç''tan almıştık son haberleri: Hastanede yatıyordu, durumu iyiye gidiyordu...

Düşman aynada saklı

02 Haziran 2012, Cumartesi

Önceleri işimiz düşmanı alt etmekti. Çünkü karşımızda düşman/lar vardı ve biz onları tanıyorduk. Düşmanı alt etmek, onu ortadan kaldırmak anlamı taşımıyordu. Yani, kimseyi evinde, sokağında, mekanında öldürmek değildi yaptığımız şey. Donanmak ve yükselmekti.Sonra değişti denklem. Düşman muğlaklaştı. Dostlar ve düşmanlar arasındaki perde kalktı. Zaman zaman dostlar düşman oldu, düşmanlar dost.Bir kısırdöngüyle yer değiştirdi her iki kavram. Aynı mahallerde aynı havayı soluyan, aynı kaderi paylaşan

"Allah varsa trajedi yoktur!"

26 Mayıs 2012, Cumartesi

Yazı hayatının eksenine, başından beri, Türkiye''deki toplumsal dönüşümü oturtan Mustafa Kutlu, ''çok'' konuşmayı sevmez. Sıkı yazar. Yazdıkları ses getirir, sarsar. ''A, evet öyleydi bir zamanlar'' dedirtir okuruna.Küçük bir bahçeden, kuşlardan, eski bir otobüsten, aşktan, ahşap pervazlardan söz ederken, 1950''den sonra başlayan ve artık kontrol edilemez hale gelen, topraktan başlayıp kültürel ve sosyal hayatı biçimlendiren bu değişimi, ilk bakışta iddiasız gibi görünen bir üslupla ama kendini

Hey Adorno sahne senin!

05 Mayıs 2012, Cumartesi

Lafı dolandırmaya hiç gerek yok. Bir avuç elitist, devletçi, jakoben, bugüne kadar ''devletin de milletin de sahibi benim'' diyerek tafra sattı. Kimsenin gıkı çıkmadı. Çünkü devlet de millet de başka şeylerle uyuşturulmuş, düştüğü kuyudan çıkmaya çalışıyordu. Düzen böyle devam edecek, ''siyasi iktidar'' sürekli farklı renklere bürünmüş bu güruhun elinde olacak, her şeyi kendileri dizayn edecek, hizaya getirecek zannettiler, olmadı. Hırçınlıklarının asıl nedeni bu.* * *Yıllarca kültür-sanat gazeteciliği

Tiyatronun tiyatrosu

28 Nisan 2012, Cumartesi

Bir ''Türk tiyatrosu'' var mıdır? Yoktur! Son yüzyıl Türk tiyatrosu, evrensel bir oyun çıkarabilmiş midir? Çıkaramamıştır! Yine son asır Türk tiyatrosu, uluslararası unvan sahibi bir oyuncuyu dünya sahnelerine bağışlamış mıdır? Hayır!Peki, Türk tiyatrosunu temsil eden ''klan'', sesini ne zaman yükseltir? Bankamatiğine, sınırlarını kendi çizdiği özgürlüğüne, aslî görevi olan sahneyi yedeğine alıp dizi dizi koşmasına tepki gösterilmesine dokunulduğu zaman...* * *İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir

Çevik Bir namaz kılmış!

21 Nisan 2012, Cumartesi

Sabahın köründe, ''Yarbay seni çağırıyor'' diyerek uyandırıldım. Büyük bir şaşkınlık ve telaşla kalkıp, hazırlandım. İçim sıkıldı. Korktum da biraz. Askerliğin bitmesine birkaç ay kalmış. Bilerek, herhangi bir suç işlemediğimi düşünüyorum.Birlikte çalıştığımız yüzbaşı, binbaşı, bölük komutanları ve garnizon komutanı da orada. Yarbay, masasının arkasında, diğerleri öndeki koltuklara dizilmiş. Yüzbaşı ayakta.Belli ki, bir sorun var ama susuyorlar.* * *Aklıma, iki üç gün önce, Konyalı Mustafa hocanın

Bir şiir dünyanın ödünü kopardı

07 Nisan 2012, Cumartesi

Şiirin dünyayı kurtaracağına inanmıştık. Yazan insanın, sözü olan insanın ilahi bir görevle yeryüzüne gönderildiğine iman etmiştik. Dünyayı kelimelerden ibaret görmüştük. Korkmuştuk da... Kelimeler yüzünden boynu vurulanları, şiirleri nedeniyle zindanlarda çürütülenleri yazıyordu tarih. Ama 40''lı yaşımı çoktan aştığım bugünlerde hâlâ aynı yerde duruyorum, aynı şeyi söylüyorum; kötülük (!) yapıyorum, şiir yazıyorum: Dünyayı şiir kurtaracak. Kurtaramasa bile halının bir ucunu şiir kaldıracak...“Şiirin

Hangimiz ötekiyiz, berideki kim?

31 Mart 2012, Cumartesi

Düşünce üretmek ciddi iştir. Okuyacaksın, dinleyeceksin, tefekkür edeceksin ve en önemlisi anlayacaksın. Sonra da empati kuracaksın. Bilgiyle, bilginin sahibi arasında bir yerlerde kendini görecek, ''nerde''liğini, ''nasıl''lığını, ''kim''liğini sorgulayacaksın. Analitik olacaksın. Ahlâklı davranacaksın.Kendini aydın sınıfında görüyorsan ya da seni bu sınıfa ait olmaya zorlayan harici payandaların varsa, bu gücün desteğini boşa çıkarmamak adına daha da ''hikmet'' ve ''hakikat''e döneceksin yüzünü.

Anar yaşıyor!

24 Mart 2012, Cumartesi

Devir işte böyle değişiyor... Kardeşleri, yıllarca üzeri dikenli tellerle çevrelenmiş bir duvarın ardına hapsedip ayıran irade, gün gelip zayıflıyor ve özgürlük barajının sel sularına kapılıp gidiyor. Sular bütün kirleri ve kinleri süpürüp götürüyor, geriye muhkem varlık insanı ve değerlerini bırakıyor. Yumruk altında kendini ne kadar koruyabilmişse...Azerbaycan da bu kaderi yaşamış –bu kaderden ders almış mı almamış mı tartışılır-, yeniden bugüne ve yarına tutunmaya çalışan bir ''kardaş'' ülke.*